کشف مدارک جدید مبنی بر وجود سیاره نهم در منظومه شمسی
فروردین ۱۰, ۱۳۹۵امیدواری محققان به انجام آزمایشهای بالینی واکسن ایدز
فروردین ۱۰, ۱۳۹۵دیدگاهی جدید در مورد نقش آنتی اکسیدان ها در سلامت و طول عمر انسان در مقاله ای که به تازگی منتشر شده ارائه شده است. برای اولین بار دانشمندان توانسته اند ظرفیت کلی آنتی اکسیدان سلول ها را افزایش دهند که این امر منجر به تاخیر افتادن پیری و افزایش طول عمر می شود.
این تحقیق به استفاده از داروهای مرتبط با ویتامین B3 به عنوان روشی ممکن برای به تاخیر انداختن پیری و بیماری ها مربوط به آن نیز اشاره می کند.
اجتماع تدریجی آسیب های سلولی، نقش بسیار مهمی در منشا پیری بازی می کند. علت های مختلفی برای آسیب سلولی وجود دارد با این حال، تشخیص این که کدام یک از این ها در فرآیند پیری موثر هستند و کدام یک تاثیر چندانی در پیری ندارند پرسشی است که هنوز پاسخی برای آن پیدا نشده است.
Oxidative Hypothesis of Ageing که آن را با نام نظریه رادیکال آزاد پیری نیز می شناسند در سال 1956 توسط Denham Harman ارائه شد. از آن زمان تا به حال، بیشتر تلاش ها –که شامل چندین آزمایش کلینیکی بر روی انسان ها با استفاده از ترکیبات آنتی اکسیدان بوده- برای اثبات رابطه بین آسیب های اکسیدی و پیری ناموفق بوده است. بنا به این دلیل، اگرچه افزایش آسیب های اکسیدی با افزایش سن امری کاملا ثابت شده است اما بسیاری از دانشمندان اعتقاد دارند این تنها یک دلیل جزئی و حتی تقریبا بی ربط برای پیری است.
اما ممکن است این دیدگاه ها با توجه به مشاهدات جدید که اخیرا منتشر شده تغییر کنند. گروهی از دانشمندان از مرکز ملی تحقیقات سرطان اسپانیا، CNIO، به رهبری Manuel Serrano با همکاری گروهی University of Valencia- به رهبری José Viña- و محققین IMDEA Food از مادرید، تلاش کرده اند تا به جای افزایش یک یا دو آنزیم آنتی اکسیدان، ظرفیت کلی آنتی اکسیدان سلول ها را افزایش دهند. برای انجام چنین کاری، محققان سعی کردند مقدار NADPH که یک مولکول نسبتا ساده ولی پر اهمیت در واکنش آنتی اکسیدان ها است و تا با امروز اثر آن بر پیری مطالعه نشده بود را افزایش دهند.
محققان از فرآیندی ژنتیکی برای افزایش مقدار NADPH استفاده کردند. به طور مشخص، آن ها موش هایی تراریخته به وجود آوردند که در بدنشان یکی از مهمترین آنزیم های لازم برای تولید NADPH به نام G6PD( گلوکز-6-فسفات دی هیدروژنز)به مقدار فراوان موجود باشد.
نتایج، که در ژورنال Nature Communications منتشر شده نشان می دهد که افزایش G6PD و به دنبال آن افزایش NADPH، سپر طبیعی آنتی اکسیدانی ارگانیسم های بدن را تقویت می کند و از آن ها در برابر آسیب های اکسیدی محافظت می کند و در نتیجه منجر به کاهش فرآیند های مرتبط با افزایش سن مانند مقاومت در برابر انسولین می شود و این اثر باعث افزایش طول عمر می شود.
آنتی اکسیدان هایی که باعث به تاخیر افتادن پیری می شوند
Sandrina Nóbrega، نویسنده اول این مقاله و محقق موسسه پزشکی مولکولی دانشگاه لیسبون می گوید:”همان طور که انتظار می رفت، سلول های بدن این حیوانات تراریخته، مقاومت بیشتری نسبت به مواد مصنوعی اکسید کننده و به شدت سمی نشان می دهند و در نتیجه ثابت می کنند که افزایش G6PD سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی بدن را تقویت می کند.”
علاوه بر این، وقتی محققان به بررسی حیوانات تراریخته ای که مدت زمان زیادی زنده هستند پرداختند، پی بردند که مقدار آسیب اکسیدی در این حیوانات نسبت به حیوانات معمولی در همان سن کمتر است. آن ها همچنین گرایش به سرطانی شدن سلول ها در این حیوانات را مورد مطالعه قرار داده و تفاوتی با حیوانات معمولی نیافتند و نتیجه گرفتند افزایش G6PD تاثیر مهمی بر ابتلا به سرطان ندارد.
بزرگترین سورپرایز برای تیم تحقیقاتی وقتی بود که آن ها فرآیند پیری در موش های تراریخته را مورد بررسی قرار داده و مشاهده کردند که حیواناتی با G6PD زیاد و در نتیجه مقدار NADPH دیرتر پیر می شوند،از قند به صورت بهتر در سوخت و ساز بدن استفاده می کنند و با افزایش سن از هماهنگی حرکتی بهتری برخوردار هستند. نتیجه دیگر به دست آمده این بود که موش های تراریخته ماده 14درصد بیشتر از موش های معمولی عمر می کنند ولی تغییر چشمگیری در طول عمر موش های نر تراریخته مشاهده نشد.
Pablo Fernández-Marcos نویسنده اول مشترک و محقق در IMDEA Food می گوید:” این افزایش طول عمر، اگرچه خیلی زیاد نیست اما بسیار مهم است زیرا تا به حال تلاش ها برای افزایش طول عمر با دست کاری آنزیم های آنتی اکسیدان به صورت تکی با شکست روبرو شده بود.”
افزایش ظرفیت کلی آنتی اکسیدان ها در سلول ها
Mari Carmen Gómez-Cabreraش یکی دیگر از محققان از دانشگاه والنسیا می گوید “شاید کلید موفقیت این تحقیق این باشد که محققان تمام آنزیم های آنتی اکسیدانی را به صورت یکپارچه افزایش دادند. در مقایسه با روش سنتی کنترل آنتی اکسیدان هایی که مستقیما با اکسیژن واکنش نشان می دهند، ما با افزایش G6PD و محصول فرعی آن NADPH، مکانیزم های آنتی اکسیدانی تمامی سلول ها را تحریک کرده ایم .”
بنا بر این نتایج، نویسندگان این مقاله مواد دارویی و مکمل های غذایی که باعث افزایش مقدار NADPH می شوند را به عنوان ابزار های احتمالی برای کند کردن فرآیند پیری در انسان و توقف بیماری های مرتبط با آن نظیر دیابت و سایر بیماری ها، معرفی کرده اند. به صورت مشخص تر، ویتامین B3 و مشتقات آن عامل اصلی ترکیب مواد تشکیل دهنده NADPH هستند و برای مطالعات بیشتر، بسیار مناسب هستند.
منبع: Science Daily