شک و تردید از بروز درد بیش از یقین به خود درد باعث فشار عصبی می شود

دانستن اینکه احتمال کمی وجود دارد که شوک الکتریکی دردناکی را متحمل شوید میتواند فشار عصبی بیشتری بر شما وارد آورد تا اطلاع از این موضوع که قطعاً قرار است به شما شوک الکتریکی وارد شود.

اطلاع از این موضوع که قرار است به احتمال کمی شوک الکتریکی دردناکی بر بدن شما وارد شود بسیار بیش از زمانیکه قطعاً می دانید قرار است شوک الکتریکی بر بدنتان وارد شود تنش زاست. مطالعه ای جدید نشان داده در موقعیتهایی که فرد میداند به احتمال 50 درصد شوک الکتریکی به بدنش وارد خواهد شد بیشترین میزان فشار عصبی را تحمل خواهد کرد و در مقابل زمانیکه احتمال صفر یا صد درصد باشد این فشار عصبی کمترین مقدار خود را خواهد داشت. کسانی که شک و تردید در مورد بروز شوک داشتند بهتر می توانستند حدس بزنند آیا به آنها شوک وارد خواهد شد یا خیر. این یافته به معنای آن است که فشار عصبی میتواند به ما قضاوتی از وقوع خطر بدهد.

طبق تحقیق جدیدی که در دانشگاه لندن و با بودجه ی شورای تحقیقات پزشکی (MRC) انجام گرفته اطلاع از این موضوع که قرار است به احتمال کمی شوک الکتریکی دردناکی بر بدن شما وارد شود بسیار بیش از زمانیکه قطعاً می دانید قرار است شوک الکتریکی بر بدنتان وارد شود تنش زاست.

مطالعه که در نشریه ی ارتباطات طبیعت (Nature Communications) منتشر شده نشان داده در موقعیتهایی که فرد میداند به احتمال 50 درصد شوک الکتریکی به بدنش وارد خواهد شد بیشترین میزان فشار عصبی را تحمل خواهد کرد و در مقابل زمانیکه احتمال صفر یا صد درصد باشد این فشار عصبی کمترین مقدار خود را خواهد داشت. کسانی که شک و تردید در مورد بروز شوک داشتند بهتر می توانستند حدس بزنند آیا به آنها شوک وارد خواهد شد یا خیر. این یافته به معنای آن است که فشار عصبی میتواند به ما قضاوتی از وقوع خطر بدهد.

آزمایش بر روی 45 داوطلب انجام شد. این نفرات وارد بازی رایانه ای شدند که در آن سنگهایی را بلند می کردند که ممکن بود زیر انها ماری باشد. داوطلبین باید حدس می زدند زیر سنگها مار هست یا خیر و زمانی که زیر سنگ مار بود شوک الکتریکی ملایمی بر دستان شرکت کننده ها آنها وارد می شد. با گذشت زمان داوطلبین کم کم توانستند بفهمند زیر کدام سنگها احتمال وجود مار بیشتر است اما در طی بازی کمی الگوی سنگها بهم ریخته شد تا شک و تردید داوطلبین از بین نرفته و در عوض کم و زیاد شود.

شک و تردید شرکت کنندگان از اینکه زیر کدام سنگ ممکن است ماری باشد با استفاده از یک مدل یادگیری پیچیده ی محاسباتی و با توجه به نحوه ی حدس داوطلبین تخمین زده شد. این شک و تردید متناسب با مقدار فشار عصبی شرکت کنندگان بود. مقدار تنش داوطلبین هم با توجه به مقدار گشادی مردمک و عرق کردن آنها اندازه گیری شد.

آرچی دو برکر از موسسه ی نورولوژی (عصب شناسی) دانشگاه لندن و هدایت گر این تحقیق در این مورد می گوید: “با استفاده از مدلمان توانستیم متوجه شویم فشار عصبی داوطلبین تنها از ترس دریافت شوک الکتریکی نیست بلکه بستگی به میزان شک و تردید آنها هم دارد. آزمایش ما به ما این امکان را داد تا به نتایجی در مورد اثر شک و تردید در میزان فشار عصبی برسیم. بر اساس یافتئه ها مشخص شد اینکه با قطعیت ندانید آیا به شما شوک وارد می شود یا خیر بدتر از زمانیست که بطور قطع می دانید به شما شوک وارد خواهد شد. نتایج بدست آمده را دقیقاً در اندازه گیریهای ویژگیهای فیزیکی و قابل مشاهده ی شرکت کنندگان هم مشاهده کردیم. مثلاً مشاهده شد وقتی فرد شک و تردید در زمینه ی وارد شدن شوک الکتریکی دارد بیشتر عرق می کند و مردمک چشمش هم گشادتر می گردد.”

این نخحستین بار است که اثر شک و تردید بر روی میزان فشار عصبی اندازه گیری می شود اما  این موضوع موضوعی نیست که برای مردم تازگی داشته باشد.

دکتر راب راتلج از موسسه ی عصب شناسی دانشگاه لندن و مرکز روانپزشکی محاسباتی و تحقیقات سالخوردگی مکس پلانک دانشگاه لندن و یکی از محققان پروژه می گوید: “اگر برای استخدام اقدام کنید و احتمال زیادی بدهید قبول یا رد می شوید راحت تر خواهید بود تا زمانیکه شک و تردید داشته باشید. پر تنش ترین سناریو زمانیست که اصلاً چیزی از میزان موفقیت نمیدانید. شک و تردید است که ما را آشفته می سازد. در موقعیتهای مشابه زیادی هم (از انتظار برای دریافت نتیجه ی آزمایش پزشکیتان گرفته تا اطلاع یافتن از میزان تاخیر قطار) اوضاع به همین منوال است.”

دکتر اسون بستمن از موسسه ی عصب شناسی دانشگاه لندن در این مورد می گوید: “از دید تکاملی یافته های ما در مورد پاسخ های عصبی می تواند نشان از نقش مثبت شک و تردید در زمینه ی حفظ حیات باشد. پاسخ مناسب تنش میتواند برای درک بهتر مخاطرات و ریسکهای محیطی سودمند باشد. زندگی مدرن منابع تردیدآور و تنش زای بسیاری دارد اما راه هایی برای مقابله با این موقعیتها را هم به ما نشان داده است. برای نمونه برنامه های کاربردی که نشان می دهند ماشینی که در انتظار آنیم در کجای مسیر است به ما کمک می کند فشار عصبیمان راجع به زمان رسیدن آنرا کاهش دهیم. تابلوهای ایستگاه های اتوبوس و مترو که زمان رسیدن اتوبوس یا قطار بعدی را نشان می دهند هم در کاهش فشار عصبی موثرند هرچند موفقیت این تابلوها تحت تاثیر تاخیرهای پیشبینی نشده در مورد زمان رسیدن اتوبوس و قطار هم برای مسافران و هم کادر حمل و نقل کاهش یافته و می تواند تنش زا باشد.”

منبع: Button