رشد پاهای دایناسور در جنین جوجه های تغییر ژنتیکی داده شده

برای نخستین بار در تاریخ جهان پاهای دایناسور در جنین جوجه های تغییر ژنتیکی داده شده رشد داده شد. پرندگان امروزین وارثان دایناسورهای غیر پرنده ولی پرداری هستند که کولوروسوریا نام داشتند.

شصت و شش میلیون سال پیش زمانی که شهاب سنگی غول آسا با زمین برخورد کرد  عصر دایناسورها پایانی شکوهناک یافت و در واقع مسیر انقراض این جانداران باستانی تسریع شد. البته تمام انواع دایناسورها منقرض نشدند و آنهایی که جان بدر بردند در گذر زمان تبدیل به پرنده های امروزین شدند.

هنوز هم دانشمندان سعی در نگاشت دقیق تغییرات کالبدی عارض بر دایناسورها و پرندگان در آن دوران دارند و بنظر می آید برای این کار راهی بهتر از این نباشد که نوعی تکامل معکوس را البته در مقیاس کوچکتر پیاده سازی کنیم. با توجه به این موضوع گروهی محقق پاهای دایناسورها را داخل جنین جوجه رشد دادند و این مطلب را در نشریه ی Evolution (تکامل) به اطلاع علاقه مندان رساندند.

شایان توجه است که پیش از این هم تحقیق دیگری با دستکاری جوجه ها برای تبدیل آنها به دایناسور به انجام رسیده است. در سال 2015 بود که مطالعه ای نشان داد جوجه هایی را که در دوران جنینی تغییر می یابند می توانند منقاری شبیه پوزه ی دایناسورها بیابند. سال قبل از آن هم مطالعه ای ابتدایی تر نشان داده بود قرار دادن چند وزنه بصورت استراتژیک در تخم مرغ می تواند باعث شود جوجه ی متولد شده شبیه تیرانوسوروس رکس راه برود.

هدف تحقیق حاضر رمزگشایی از نحوه ی تکامل اسکلت دایناسورهاست و بازهم از جوجه ها کمک گرفته شده است. در واقع جوجه ها وقتی پای تکامل معکوس در میان است سابقه دار به حساب می آیند: در سال 2015 محققان روی این موضوع بررسی کردند که جوجه هایی بوجود بیاورند که پاهایی شبیه پاهای دایناسورها داشته باشند و اکنون تمرکز آنها بر این است که چگونه استخوانهای پا رشد میکنند.

مقایسه ی استخوانهای پای دینونیکوس و جوجه ی معمولی. در دایناسورها استخوان نازک نی و درشت نی تقریباً یک اندازه داشتند اما در مورد ماکیان و دیگر پرندگان امروزی وضع به این ترتیب نیست. بخش پایین تصویر نشان می دهد چگونه از مدار خارج کردن ژن IHH ژن دیگری بنام PthrP را فعال می کند و این ژن باعث رشد استخوان نازک نی می گردد.

پرندگان امروزین وارثان دایناسورهای غیر پرنده ولی پرداری هستند که کولوروسوریا نام داشتند. کلوروسوریاها شامل دینونیکوس، تیرانوسوروس و ولوسیراپتور بودند. مشهورترین موجود بینابین نخستین کلوروسوریا و پرندگان امروزین استخوانی لوله ای شکل نازک نی داشتند که تا قوزک پایشان می رسید.

امروزه نازک نی پرندگان به قوزک پایشان نمی رسد و هرچه بزرگتر می شوند نازک نی آنها نازک تر میشود. برای درک چرایی این تغییر گروه تحقیقاتی دانشگاه شیلی به ژنتیک جوجه توجه نشان داد. این گروه با جلوگیری از فعالیت ژنی با نام غریب خارپشت هندی (یا IHH) در بدن جوجه متوجه شدند نازک نی این جوجه ها مانند دایناسورها رشد زیادی کرد.

این نشان می دهد رشد نازک نی ماکیان بدلیل تغییر ژنتیکی آنها از دورانی خاص به بعد است که متوقف شده است. محققان پی بردند کاهش میزان رشد نازک نی توسط استخوان پاشنه تنظیم می شود. وقتی استخوان پاشنه رشد می کند به نوعی به استخوان نازک نی دستور می دهد رشدش را متوقف سازد.

با این وجود زمانیکه IHH غیر فعال شد فعالیت ژن دیگر مربوط به رشد استخوان به نام PthrP افزایش چشمگیری پیدا کرد. این به نازک نی فرمان داد تا زمانی که به قوزک پا برسد به رشد خود ادامه دهد یعنی بسیار شبیه آناتومی اسکلت آرکئوتریکس.

متاسفانه این جوجه های شبیه دایناسور امکان تخم گذاری ندارند زیرا هدف این نبوده شبه دایناسورهایی خلق شوند که برای مقاصد تجاری یا غیر علمی استفاده گردند بنابراین هرگونه رویاپردازی راجع به این موضوع که با تکامل معکوس کاری کنیم تا بتوانیم دینونیکوسهای دست آموز و خانگی بسازیم تا مردم آنها را بخرند لااقل در زمان حاضر محلی از اعراب ندارد.

منبع: Iflscience