سامانه بازشناسی با امواج رادیویی (RFID) یا Radio Frequency Identification برای تشخیص و ردیابی خودکار برچسب هایی (تگ ها) که به اشیا مختلف چسبانده می شوند از میدان های مغناطیسی استفاده می کند.

این برچسب ها حاوی اطلاعاتی هستند که به صورت الکترونیکی ذخیره شده اند. برچسب های منفعل، انرژی لازم را از امواج رادیویی که توسط بازخوان (Reader) RFID منتشر می شوند به دست می آورند در حالی که برچسب های فعال، خودشان یک منبع تغذیه محلی ( مثلا یک باتری) دارند و می توانند صد ها متر دورتر از بازخوان RFID نیز عمل کنند. بر خلاف یک بارکد، برچسب نیازی ندارد در معرض دید مستقیم باز خوان قرار بگیرد، پس می توان آن را در داخل جسم ردیابی شده، جاسازی کرد. RFID یکی از روش های تشخیص و دریافت داده ها به صورت خودکار (AIDC) است.

برچسب های RFID در صنایع مختلفی مورد استفاده قرار می گیرند. برای مثال، می توان یک برچسب RFID را به یک خودرو در حال ساخت متصل کرد تا بتوان مراحل پیشرفت ساخت آن را در خط تولید ردیابی کرد. دارو های با برچسب RFID را می توان در انبار های مختلف ردیابی کرد و استفاده از میکروچیپ های RFID در داخل بدن دام ها و حیوانات خانگی، می‌تواند در پیدا کردن آن ها به ما کمک کند.

با توجه به این که برچسب های RFID را می توان پول نقد، پوشاک و سایر اموال متصل کرد و یا آن ها در داخل بدن حیوانات و انسان ها جاسازی کرد، احتمال خوانده شدن اطلاعات شخصی بدون رضایت شخص، باعث افزایش نگرانی های جدی در زمینه حریم خصوصی شده است. این نگرانی ها باعث شده تا استاندارد های مشخصی برای رفع مسائل امنیتی و حریم خصوصی ایجاد شوند. استاندارد های ISO/IEC 18000 و  ISO/IEC 29167 از روش های رمزنگاری روی چیپ به منظور غیرقابل ردیابی بودن، اصالت سنجی برچسب و بازخوان و رعایت حریم شخصی در جریان انتقال اطلاعات استفاده می کنند. استاندارد  ISO/IEC 20248 ساختار امضای دیجیتالی را برای بارکد ها و RFID ها تعریف کرده که موجب تایید اعتبار داده، منبع داده و روش بازخوانی می شود. این کار در استاندارد ISO/IEC JTC 1/SC 31 و در زیرگروه روش های تشخیص و دریافت خودکار داده ها انجام گرفته است. از برچسب ها می توان در فروشگاه ها نیز به منظور تسریع حساب کردن اجناس و همچنین جلوگیری از سرقت توسط مشتریان یا کارمندان استفاده کرد.

در سال 2014، بازار RFID جهانی ارزشی معادل 89/8 میلیارد دلار داشت که نسبت به 77/7 میلیارد دلار در سال 2013 و 96/6 میلیارد دلار در سال 2012 افزایش یافته بود. این ارقام شامل برچسب ها، بازخوان ها و نرم افزار ها و خدمات ارائه شده برای کارت های RFID، لیبل ها و اشکال دیگر این تکنولوژی است. انتظار می رود تا ارزش این بازار تا سال 2026 به 68/18 میلیارد دلار برسد.

 

تاریخچه RFID

---

در سال  1945، لئون ترمین دستگاه شنودی را برای اتحاد جماهیر شوروی اختراع کرد که امواج رادیویی بازتابیده شده را با اضافه کردن اطلاعات صوتی، به طور مجدد مخابره می کرد. امواج صوتی دیافراگمی را به لرزه در می آوردندکه باعث تغییر شکلی اندک در تشدیدگر می شد و این فرآیند موجب کنترل فرکانس موج رادیویی برگشتی می شد. اگرچه این دستگاه، یک دستگاه شنود مخفی و نه یک برچسب بازشناسی به شمار می رفت، اما به عنوان نمونه اولیه یک RFID شناخته می شود زیرا مکانیزمی انفعالی داشت و دریافت انرژی و فعال سازی آن از طریق موج های ناشی از یک منبع خارجی اتفاق می افتاد.

تکنولوژی های مشابه، مانند فرستنده شناسایی دوست یا دشمن، در جریان جنگ جهانی دوم به طور متداول توسط متفقین و آلمان ها برای شناسایی هواپیما های خودی یا غیرخودی مورد استفاده قرار می گرفت. از فرستنده ها هنوز هم در بیشتر در بیشتر هواپیما های فعال استفاده می شود. یکی دیگر از کار های اولیه مربوط به تکنولوژی RFID، مقاله شاخص  Harry Stockman در سال 1948 است که پیش بینی کرد:” قبل از این که مشکلات اساسی باقی مانده در ارتباطات بازتابی حل شوند و بتوان وارد حیطه کشف کاربرد های مفید آن شد باید کار های تحقیق و توسعه قابل توجهی انجام بگیرند.”

دستگاه ساخته شده توسط Mario Cardullo، که گواهی ثبت اختراع آن به تاریخ 23 ژانویه 1973 ثبت شده است، اولین نمونه اولیه واقعی از دستگاه های RFID جدید بود زیرا این دستگاه، یک فرستنده رادیویی انفعالی با حافظه داخلی بود. دستگاه اولیه، انفعالی بود و توان آن توسط سیگنال های محیطی موجود تامین می شد. این دستگاه در سال 1971 برای اولین بار برای مسئولان New York Port Authority و سایر کاربران احتمالی به نمایش گذاشته شد. این دستگاه از یک فرستنده با حافظه 16 بیتی تشکیل می شد که می توانست به عنوان دستگاه برای دریافت عوارض مورد استفاده قرار بگیرد. گواهی ثبت اختراع Cardullo  استفاده از امواج رادیویی، صدا و نور را به عنوان واسطه های انتقال را پوشش می دهد. طرح کسب و کار اولیه که در سال 1969 برای سرمایه گذاران ارائه شد کاربرد های مختلفی را در حمل و نقل( تشخیص خودکار وسایل نقلیه، سیستم های دریافت خودکار عوارض، پلاک های الکترونیکی، گواهی های الکترونیکی، مسیردهی اتومبیل ها، کنترل عملکرد اتومبیل ها)، بانکداری( دسته چک الکترونیکی، کارت های اعتباری الکترونیکی)، امنیتی( تشخیص هویت اشخاص، گیت های امنیتی خودکار، نظارت) و پزشکی( تشخیص بیماران، پرونده بیماران) در برمی‌گرفت.

نمایش اولیه قابلیت های برچسب های RFID با توان بازتابی (modulated backscatter)، چه از نوع انفعالی و چه از نوع نیمه انفعالی، توسط  Steven Depp،  Alfred Koelle،  Robert Frayman در سال 1973 و در آزمایشگاه ملی لس آلاموس انجام گرفت. این سیستم قابل حمل در فرکانس 915 مگاهرتز عمل می کرد و از برچسب های 12 بیتی استفاده می کرد. این روش امروزه در اغلب برچسب های UHFID و RFID های ریزموج  مورد استفاده قرار می گیرد.

اولین گواهی اختراعی که به واژه مخفف سازی شده RFID اشاره می کرد در سال 1983 و به نام  Charles Walton صادر شد.

 

طراحی

---

برچسب ها (Tags)

یک سامانه بازشناسی با استفاده از امواج رادیویی، از تگ ها یا برچسب هایی استفاده می کند که به اشیایی که قرار است تشخیص داده شوند متصل می شوند. فرستنده-گیرنده های رفت و برگشتی رادیویی که به آن ها بازپرس ها یا بازخوان ها گفته می شود سیگنالی را به برچسب می فرستند و پاسخ آن را بازخوانی می کنند.

برچسب های RFID می توانند انفعالی(Passive)، فعال(Active) یا انفعالی با کمک باتری باشند. یک برچسب فعال، یک باتری بر روی برد خود دارد و سیگنال ID خود را به صورت متناوب ارسال می کند. برچسب انفعالی با کمک باتری(BAP) یک باتری کوچک بر روی برد خود دارد و تنها در مجاورت یک بازخوان RFID فعال می شود. یک برچسب انفعالی از دو مورد قبلی کوچک تر و ارزان تر است زیرا هیچ باتری بر روی آن نصب نمی شود؛ بلکه برچسب از انرژی امواج رادیویی که توسط بازخوان ارسال شده است استفاده می کند. با این وجود، برای این که برچسب های انفعالی فعال شوند باید سطح توانی تقریبا معادل 1000 برابر بیشتر از توان لازم برای انتقال سیگنال در اختیار آن ها قرار بگیرد. این امر باعث به وجود آمدن تفاوت هایی در تداخل و در معرض تابش قرار گرفتن می شود.

برچسب ها ممکن است تنها قابل بازخوانی بوده و شماره سریالی داشته باشند که توسط کارخانه سازنده تعریف شده باشد. این شماره سریال به عنوان کلیدی برای دسترسی به بانک اطلاعاتی استفاده می شود. برچسب ها همچنین ممکن است قابلیت خوانده شدن و نوشتن اطلاعات بر روی آن ها را داشته باشند و در آن ها، اطلاعات مخصوص به شی، توسط کاربر سیستم بر روی برچسب نوشته شود. برچسب هایی که در محل استفاده برنامه نویسی می شوند تنها یک بار قابل برنامه نویسی هستند اما می توانند چندین بار بازخوانی شوند؛ کاربر می‌تواند کد الکترونیکی یک محصول را بر روی برچسب های خالی بنویسد.

برچسب های RFID حداقل سه جز دارند: یک IC برای ذخیره سازی و پردازش اطلاعاتی که برای مدولاسیون و دمودولاسیون سیگنال های فرکانس رادیویی RF به کار می رود؛ وسیله ای برای دریافت توان DC از سیگنال برخوردی ارسال شده توسط بازخوان و یک آنتن برای دریافت و ارسال سیگنال. اطلاعات برچسب در یک حافظه غیر فرار ذخیره می شوند. برچسب RFID شامل منطق ثابت یا برنامه پذیر برای پردازش اطلاعات دریافتی و ارسالی و همچنین اطلاعات سنسور می باشد.

یک بازخوان RFID، یک سیگنال رادیویی رمزنگاری شده را برای بررسی وجود برچسب ارسال می کند. برچسب RFID این پیام را دریافت کرده و سپس با کمک اطلاعات مشخصه خود و یا سایر اطلاعات، به آن پاسخ می دهد. این پاسخ می‌تواند تنها شماره سریال منحصر به فرد برچسب باشد یا حاوی اطلاعات مرتبط با محصول، مثلا شماره سریال، تاریخ تولید یا سایر اطلاعات مشخص دیگر باشد. با توجه به این که برچسب ها هر کدام شماره سریال منحصر به فرد خود را دارند، سیستم RFID می‌تواند بین چند برچسب که ممکن است در محدوده بُرد بازخوان قرار بگیرند تفاوت قائل شود و آن ها را به صورت هم‌زمان بازخوانی کند.

 

بازخوان ها (Readers)

سیستم های RFID را می توان بر اساس نوع برچسب و بازخوان طبقه بندی کرد. یک سیستم بازخوان انفعالی-برچسب فعال(PRAT) دارای یک بازخوان انفعالی است که تنها سیگنال های رادیویی را از برچسب های فعال( که با باتری کار می کنند) دریافت می کند. برد دریافت یک سیستم PRAT را می توان از صفر تا 600 متر تغییر داد که باعث انعطاف پذیری این سیستم در کاربرد هایی مانند حفاظت از اموال و نظارت بر روی آن ها می شود.

یک سیستم بازخوان فعال- برچسب انفعالی(ARPT) دارای یک بازخوان فعال است که سیگنال های جستجو را ارسال می کند و همچنین پاسخ احراز هویت را از برچسب های انفعالی دریافت می کند.

یک سیستم بازخوان فعال-برچسب فعال (ARAT) از برچسب های فعالی استفاده می کند که از طریق سیگنال جستجوی ارسالی توسط بازخوان، فعال می شوند. حالت دیگری از این سیستم می‌تواند از یک برچسب انفعالی با کمک باتری(BAP) استفاده کند که مانند یک برچسب انفعالی عمل می کند اما باتری کوچکی دارد که توان لازم برای ارسال پاسخ برچسب را فراهم می کند.

بازخوان های ثابت معمولا به گونه ای نصب می شوند که بتوانند یک محدوده مشخص بازپرسی را ایجاد کند که بتوان آن را به دقت کنترل کرد. این کار باعث می شود تا محدوده کاملا تعریف شده ای مشخص شود که در آن با ورود یا خروج برچسب ها، بازخوانی آن ها انجام شود. بازخوان های قابل حمل ممکن است دستی بوده و یا قابل نصب بر روی سبد های خرید یا وسایل نقلیه باشند.

فرکانس ها

باند های فرکانسی RFID
باند	مقررات	برد	سرعت داده	ISO/IEC 18000	توضیحات
120–150 kHz (LF)	بدون مقررات	10 (س)	کم	بخش 2	تشخیص حیوانات، جمع آوری اطلاعات در کارخانه
13.56 MHz (HF)	باند ISM سرتاسر جهان	10 (س) تا 1 متر	کم تا متوسط	بخش 3	کارت های هوشمند مانند: ISO/IEC 15693, ISO/IEC 14443 A, B کارت های حافظه نه کاملا سازگار با ISO مانند: Mifare Classic, iCLASS, Legic, Felica کارت های ریزپردازنده ISO سازگار با ISO مانند: Desfire EV1, Seos
433 MHz (UHF)	دستگاه های با برد کم	1 تا 100 متر	متوسط	بخش 7	کاربرد های دفاعی، با برچسب های فعال
865-868 MHz (اروپا) 902-928 MHz (آمریکای شمالی) UHF	باندISM	1 تا 12 متر	متوسط تا زیاد	بخش 6	EAN، استاندارد های مختلف ؛ مورد استفاده در خطوط راه آهن
2450-5800 MHz (ریزموج)	باندISM	1 تا 2 متر	زیاد	بخش 4	802.11 WLAN, استاندارد های بلوتوث
3.1–10 GHz (ریزموج)	باند مافوق عریض	تا 200 متر	زیاد	تعریف نشده	نیاز به برچسب های نیمه فعال یا فعال

انتقال سیگنال ها

انتقال سیگنال ها بین بازخوان و برچسب به روش های مختلف و ناسازگاری انجام می شود که به باند فرکانسی مورد استفاده توسط برچسب بستگی دارد.  برچسب هایی که در باند های HF وLF عمل می کنند، از نظر طول موج رادیویی به آنتن بازخوان بسیار نزدیک هستند زیرا طول موج آن ها تنها چند درصد با طول موج آنتن فاصله دارد. در این محدوده میدان نزدیک، برچسب ارتباط الکتریکی نزدیکی را با فرستنده موجود در بازخوان برقرار می کند. برچسب می‌تواند با تغییر بار الکتریکی(امپدانس) که برچسب از خود نشان می دهد، میدان تولید شده توسط بازخوان را مدوله کند. با تغییر بین بار های نسبی پایین تر و بالاتر، برچسب تغییری را ایجاد می کند که بازخوان می‌تواند آن را تشخیص دهد. در باند UHF و یا فرکانس های بالاتر، برچسب بیشتر از یک طول موج با بازخوان فاصله دارد؛ پس به رویکرد متفاوت احتیاج است. یک برچسب می‌تواند یک سیگنال را با زاویه 180 درجه بازگرداند. برچسب های فعال ممکن است حاوی فرستنده ها و گیرنده هایی با عملکرد مجزا باشند و نیازی نیست برچسب هم در فرکانسی مربوط به فرکانس سیگنال دستگاه بازخوان، به آن پاسخ دهد.

یک کد محصول الکترونیکی(EPC) یکی از متداول ترین نوع از داده های ذخیره شده در یک برچسب است. وقتی یک کد با استفاده از یک چاپگر RFID بر روی یک برچسب نوشته می شود، برچسب حاوی یک رشته 96 بیتی از اطلاعات خواهد بود. 8 بیت اولیه سرتیتر هایی هستند که نسخه پروتکل مورد استفاده را مشخص می کنند. 28 بیت بعدی، سازمانی را که داده های این برچسب را مدیریت می کند معرفی می کنند. شماره هر سازمان توسط کنسرسیوم  EPCGlobal اختصاص داده می شود. 24 بیت بعدی، دسته شی و در واقع نوع محصول را مشخص می کنند. 36 بیت آخر نیز یک شماره سریال منحصر به فرد برای هر برچسب هستند. این دو جای خالی آخری، توسط سازمانی که برچسب را صادر کرده تعیین می شوند. به طور مشابه با URL ها، از کد محصول الکترونیکی نیز می توان در یک بانک اطلاعاتی کلی به عنوان کلید استفاده کرد تا بتوان یک محصول خاص را به طور را شناسایی کرد.

اغلب، بیشتر از یک برچسب به بازخوان پاسخ می دهند. برای مثال، بسیاری از محصولات برچسب دار، در یک جعبه یا پالت ارسال می شوند. تشخیص این برخورد ها برای فراهم کردن امکان بازخوانی داده های آن ها مهم است. دو نوع پروتکل مختلف برای “تک سازی” (Singulation) یک برچسب خاص و فراهم کردن امکان بازخوانی اطلاعات آن در میان تعداد زیادی برچسب مشابه دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. در سیستم ALOHA، بازخوان در ابتدا یک فرمان شروع به کار و پارامتری را منتشر می کند که هرکدام از برچسب ها از آن استفاده کرده تا به صورت شبه تصادفی، پاسخ  خود را به تاخیر بیندازد. زمانی که از پروتکل درخت دودویی سازگار شونده استفاده شود، بازخوان علامت شروع به کار را ارسال می کند و سپس در عین واحد فقط یک بیت از اطلاعات ID مورد جستجو را ارسال می کند، تنها برچسب های با بیت های مشابه پاسخ می دهند و در نهایت تنها یک برچسب با رشته ID مورد نظر تطابق خواهد داشت.

هر دو این روش ها زمانی که برای برچسب های متعدد مورد استفاده قرار بگیرند و یا زمانی که از چندین بازخوان همپوشان استفاده شود، معایبی در پی خواهند داشت.

 

بازخوانی حجمی (Bulk reading)

بازخوانی حجمی رویکردی برای بازخوانی چندین برچسب به طور هم‌زمان است؛ اما از دقت لازم برای کنترل موجودی برخوردار نیست. در این روش، گروهی از اشیا، که همه آن ها دارای برچسب RFID هستند به صورت کامل و در یک زمان واحد، توسط یک بازخوان قرائت می شوند. بازخوانی حجمی یکی از کاربرد های احتمالی برچسب های RFID از نوع HF(ISO 18000-3)، UHF(ISO 18000-6)، SHF(ISO 18000-4) می باشد. با این وجود، چون برچسب ها کاملا به ترتیب پاسخ می دهند، با افزایش تعداد برچسب هایی که قرار است خوانده شوند زمان مورد نیاز برای بازخوانی حجمی نیز به طور خطی افزایش می یابد. معنی این نکته این است که برای بازخوانی تعداد دو برابر برچسب ها، حداقل به دو برابر زمان قبلی نیاز است. به دلیل اثر برخورد ها، زمان مورد نیاز نیز بیشتر می شود.

یک دسته برچسب نیز باید مشابه یک برچسب تنها، توسط یک سیگنال بازخوانی فعال شوند. این امر نه در زمینه مصرف انرژی  بلکه در زمینه دیده شدن برچسب ها چالش به شمار می رود: اگر هر کدام از برچسب ها زیر برچسب های دیگر قرار بگیرند ممکن است به اندازه کافی فعال نشوند و نتوانند پاسخ کافی را ارسال کنند. به نظر می رسد شرایط پاسخ دهی برای برچسب های زوج شده القایی  HF RFID و آنتن های سیم پیچ در میدان های مغناطیسی نسبت به میدان های دو قطبی UHF و SHF بهتر باشد. با این وجود در این حالت نیز محدودیت های فاصله ای وجود دارد و ممکن است مانع موفقیت آن شود.

تحت شرایط عملیاتی، بازخوانی حجمی قابل اطمینان نیست. بازخوانی حجمی می‌تواند راهنمایی تقریبی برای تصمیمات لجستیکی باشد اما به دلیل درصد بازخوانی های غلط بالا، (هنوز) برای مدیریت موجودی مناسب نیست. البته زمانی که یک برچسب RFID تنها نیز نمی‌تواند بازخوانی صحیح خودش را تضمین کند، دسته ای از برچسب های RFID که در از بین آن ها حداقل یک برچسب پاسخ خواهد داد، ممکن است رویکردی ایمن تر برای تشخیص دسته بندی گروهی شناخته شده از محصولات باشد. در این زمینه، بازخوانی حجمی یک روش فازی برای پشتیبانی فرآیند است. از منظر هزینه و تاثیر، بازخوانی حجمی به عنوان رویکردی اقتصادی برای تضمین کنترل فرآیند در لجستیک نیست.

کوچک سازی (Miniaturization)

مخفی کردن یا جاسازی برچسب های RFID در اشیا دیگر آسان است. برای مثال، در سال 2009، محققان دانشگاه بریستول توانستند ریز فرستنده های RFID را با موفقیت به مورچه های زنده بچسبانند تا بتوانند رفتار آن ها را مورد بررسی قرار دهند. روند فعلی به سمت RFID های بسیار کوچک احتمالا با پیشرفت تکنولوژی همچنان ادامه خواهد داشت.

شرکت هیتاچی رکورد کوچک ترین چیپ RFID را با ابعادی معادل 0.05mm در 0.05mm در اختیار دارد. این اندازه، 64/1 اندازه دارنده رکورد قبلی یعنی چیپ mu است. تولید چنین چیپ هایی با کمک فرآیند سیلیکون بر روی عایق(SOI) امکان پذیر است. این چیپ های به اندازه گرد و غبار می توانند اعداد 38 رقمی را با استفاده از یک حافظه فقط خواندنی(ROM) 128 بیتی در خود ذخیره کند. یکی از چالش های بزرگ در این زمینه، اتصال آنتن ها است که باعث می شود تا برد بازخوانی به تنها چند میلیمتر محدود شود.

کاربرد های RFID

---

یک برچسب RFID را می توان به یک شی متصل کرد و از آن برای ردیابی و مدیریت موجودی، دارایی ها، افراد و… استفاده کرد. برای مثال می توان این برچسب ها را به ماشین ها، تجهیزات کامپیوتری،​ کتاب ها، تلفن های همراه و… متصل کرد.

RFID نسبت به سیستم های دستی یا استفاده از بارکد ها مزیت هایی دارد. اگر برچسب از کنار بازخوان عبور کند، حتی اگر شی مورد نظر دور آن را گرفته باشد و خود برچسب به طور مستقیم قابل ملاحظه نباشد می توان اطلاعات آن را بازخوانی کرد. برچسب را می توان در داخل قاب، کارتن یا جعبه و یا سایر محفظه های دیگر بازخوانی کرد و برخلاف بارکد ها، می توان صد ها برچسب را در یک زمان واحد بازخوانی کرد در حالی که با استفاده از دستگاه های فعلی بارکد ها را می توان تنها به صورت یکی‌یکی بازخوانی کرد.

در سال 2011، هزینه برچسب های انفعالی از 0.09 دلار به ازای هر برچسب شروع می شد. برچسب های خاص که برای نصب شدن بر روی فلزات یا برای تحمل استریل گاما طراحی شده بودند تا 5 دلار نیز بالا می روند. قیمت برچسب های فعال برای ردیابی محفظه ها، دارایی های پزشکی یا نظارت بر شرایط محیطی در دیتاسنتر‌ها از 50 دلار به ازای هر برچسب شروع می شوند و ممکن است تا 100 دلار نیز بالا بروند. برچسب های انفعالی با کمک باتری(BAP) در بازه 3 دلار تا 10 دلار قرار می گیرند و همچنین قابلیت های سنسوری برای تشخیص دما و رطوبت را نیز دارند.

RFID را می توان در کاربرد های مختلفی مانند موارد زیر استفاده کرد:

• مدیریت دسترسی
• ردیابی کالاها
• ردیابی اشخاص و حیوانات
• جمع آوری عوارض و پرداخت بدون تماس
• اسناد سفر ماشین خوانا
• گرد هوشمند(برای شبکه های سنسوری عظیم)
• لجستیک ردیابی چمدان ها در فرودگاه ها
• ثبت زمان برای رویداد های ورزشی
• فرآیند های ردیابی و صدور صورت حساب

در سال 2010، سه عامل باعث افزایش چشمگیر استفاده از RFID شد: کاهش هزینه های تجهیزات و برچسب ها، بهبود عملکرد تا 9/99 درصد قابلیت اطمینان و یک استاندارد بین المللی پایدار در مورد RFID های انفعالی UHF. استفاده از این استاندارد ها با حمایت EPCGlobal که یک سرمایه گذاری مشترک توسط انجمن های  GS1 و  GS1 US به شمار می رود انجام گرفت. این دو انجمن مسئولیت گسترش استفاده جهانی از بارکد را در دهه های 70 و 80 میلادی بر عهده داشتند. شبکه EPCglobal توسط مرکز  Auto-ID Center توسعه داده شد.

 

تجارت

RFID راهکاری را برای شناسایی و مدیریت موجودی، ابزار ها و تجهیزات(ردیابی دارایی ها) و … بدون نیاز به وارد کردن داده ها به صورت دستی، در اختیار سازمان ها می گذارد. کالاهای تولید شده مانند اتومبیل ها یا پوشاک را می توان در طول فرآیند تولید در کارخانه تا زمان رساندن به دست مشتری ردیابی کرد. تشخیص خودکار با استفاده از RFID را می توان برای سیستم های موجودی به کار برد. بسیاری از سازمان ها فروشندگان خود را ملزم کرده اند تا از برچسب های RFID بر روی تمام محموله های دریافتی استفاده کنند تا به این ترتیب، مدیریت زنجیره تامین را بهبود ببخشند.

 

خرده فروشی

در فروشگاه هایی که به صورت خرده فروشی عمل می کنند، از RFID برای علامت گذاری بر روی خود کالا ها استفاده می شود. علاوه بر مدیریت موجودی، این کار باعث حفاظت از محصولات در برابر دزدی توسط مشتریان و یا کارمندان از طریق استفاده از سیستم نظارت الکترونیکی بر کالاها(EAS) و یک فرآیند خودپرداخت که توسط مشتری انجام می گیرد، می شود. پس از این که هزینه محصول مورد نظر پرداخت شد می توان انواع مختلف برچسب را به صورت فیزیکی و با کمک ابزاری خاص جدا کرد یا آن ها را به صورت الکترونیکی غیرفعال کرد. به هنگام ترک فروشگاه، مشتریان باید از میان یک تشخیص دهنده    RFID عبور کنند. اگر کالایی با برچسب RFID فعال همراه مشتری باشد، آژیر هشدار به صدا درخواهد آمد که هم نشان می دهد یک کالای تسویه نشده در سبد مشتری وجود دارد و هم مشخص می کند این کالا چیست.

کنترل دسترسی

از برچسب های RFID به طور گسترده در علائم هویتی مورد استفاده قرار می گیرند و توانسته اند جای کارت های مغناطیسی بگیرند. تنها کافی است تا این علائم در فاصله مشخصی از بازخوان قرار بگیرند تا هویت شخص احراز شود. این برچسب ها را همچنین می توان بر روی وسایل نقلیه نصب کرد. این برچسب ها از فاصله ای مشخص قرائت می شوند و اجازه ورود به مناطق کنترل شده را بدون نیاز به توقف خودرو و ارائه کارت یا وارد کردن کد دسترسی فراهم می کنند.

 

تبلیغات

در سال 2010،  مجموعه پیست های اسکی Vail Resorts شروع به استفاده از برچسب های RFID انفعالی در پیست های اسکی کرد. فیسبوک در بیشتر رویداد های زنده خود از کارت های RFID استفاده می کند تا به مهمان ها اجازه دهد به صورت خودکار عکس برداری کرده و آن را به اشتراک بگذارند. شرکت  های خودروسازی نسبت به سایر صنایع با سرعت بیشتری  از RFID برای بازاریابی در شبکه های اجتماعی استفاده می کنند. شرکت خودروسازی مرسدس اولین استفاده کننده این روش در مسابقات گلف  PGA در سال 2011 بود و تا نمایشگاه ماشین ژنو در سال 2013، بسیاری از شرکت های بزرگ از RFID برای بازاریابی در شبکه های اجتماعی استفاده می کردند.

پیگیری تخفیف ها

برای جلوگیری از فروش غیرقانونی محصولات، تولید کنندگان در تلاشند تا با استفاده از برچسب های RFID  بر روی محصولات تخفیف خورده در پروموشن ها، کالا هایی را که به طور مشخص از طریق زنجیره تامین و با قیمت های کاملا تخفیف خورده به فروش رفته اند، ردیابی کنند.

حمل و نقل و لجستیک

مدیریت محوطه و مراکز حمل و نقل و توزیع کالا از ردیابی RFID  استفاده می کنند. در صنعت راه آهن، برچسب های RFID نصب شده بر روی لوکوموتیو ها و واگن ها مالک، شماره شناسایی و نوع تجهیزات و خصوصیات آن را مشخص می کنند. از این داده ها می توان در کنار یک بانک اطلاعاتی برای شناسایی محموله، مبدا، مقصد و سایر اطلاعات مرتبط با کالای در حال حمل استفاده کرد.

در صنعت هوانوردی تجاری، از برچسب های RFID برای پشتیبانی تعمیر و نگهداری در در هواپیما های تجاری استفاده می شود. همچنین از برچسب های RIFD در چندین فرودگاه و خطوط هوایی برای شناسایی چمدان ها و بار ها استفاده شده است.

برخی کشور ها از RFID برای ثبت وسایل نقلیه و نظارت بر اجرای قوانین راهنمایی و رانندگی استفاده می کنند. از RFID می توان برای پیدا کردن و بازیابی خودرو های سرقتی استفاده کرد.

RFID در سیستم های هوشمند حمل و نقل نیز استفاده می شود. در شهر نیویورک، بازخوان های RFID در تقاطع ها نصب شده اند تا برچسب های E-Zpass(پرداخت خودکار عوارض) به عنوان معیاری برای کنترل جریان ترافیک ردیابی کنند. داده ها از طریق زیرساخت های باند پهن بی سیم به مرکز مدیریت ترافیک ارسال می شوند و از آن ها برای کنترل ترافیک سازگار شونده چراغ های راهنمایی استفاده می شود.

ایستگاه های انتقال سیالات

یک آنتن RFID در یک کوپلینگ دائمی (کوپلینگ وسیله ای برای محور کردن موتور و شفت پمپ می باشد) نصب شده ( بخش ثابت) می‌تواند پس از تکمیل کوپلینگ، بدون خطا، فرستنده RFID نصب شده در نیمه دیگر کوپلینگ (بخش آزاد) را تشخیص دهد. وقتی این دو بخش به یکدیگر متصل شوند، فرستنده بخش آزاد همه اطلاعات ضروری را بدون نیاز به تماس فیزیکی به بخش ثابت می فرستد. محل کوپلینگ را نیز به طور واضح با استفاده از کدگذاری فرستنده RFID مشخص کرد. این کنترل امکان شروع خودکار مراحل بعدی فرآیند را دارد.

ردیابی و ردگیری وسایل نقلیه آزمایشی و قطعات اولیه

در صنعت خودروسازی، از RFID برای ردیابی و ردگیری نمونه های اولیه خودرو ها و قطعات استفاده می شود(پروژه نمونه اولیه شفاف).

مدیریت و محافظت از زیرساخت ها

حداقل یک شرکت استفاده از RFID برای تشخیص و مکان یابی دارایی های زیرزمینی مانند خطوط لوله گاز و لوله های فاضلاب، کابل های برق، کابل های مخابرات و… را معرفی کرده است.

گذرنامه

اولین گذرنامه های RFID(گذرنامه الکترونیکی) در سال 1998 و توسط مالزی صادر شد. علاوه بر اطلاعاتی که در صفحه اول گذرنامه وجود دارد، گذرنامه های الکترونیکی مالزی تاریخچه سفر ها(زمان، تاریخ و مکان) و ورود و خروج به کشور را ثبت می کنند.

سایر کشور هایی که RFID را وارد گذرنامه ها کرده اند شامل نروژ(2005)، ژاپن(1 مارس 2006)، بیشتر کشور های اتحادیه اروپا(حدود سال 2006)، استرالیا، هنگ کنگ، ایالات متحده(2007)، هند(ژوئن 2008)، صربستان(جولای 2008)، کره جنوبی(آگوست 2008)، تایوان(دسامبر 2008)، آلبانی(ژانویه 2009)، فیلیپین(آگوست 2009)، جمهوری مقدونیه(2010)، کانادا(2013) و اسرائیل(2017) می باشند.

استاندارد های لازم برای گذرنامه های RFID توسط سازمان هوانوردی غیر نظامی بین‌المللی(ICAO) تعیین می شوند و در سند  ICAO9303، بخش 1، جلد 1 و 2 موجود هستند. ICAO به چیپ های RFID  ISO/IEC 14443 در گذرنامه های الکترونیکی با عنوان “مدار های مجتمع بدون نیاز به تماس” یاد می کند. استاندارد های ICAO امکان شناسایی گذرنامه های الکترونیکی را از طریق علامت استاندارد گذرنامه الکترونیکی بر روی جلد گذرنامه فراهم کرده است.

از سال 2006، برچسب های RFID که در داخل گذرنامه های جدید ایالات متحده وجود دارند، همان اطلاعاتی را که در داخل گذرنامه اصلی چاپ شده است در خود ذخیره خواهند کرد و شامل عکس دیجیتالی از صاحب گذرنامه خواهند بود. وزارت امور خارجه ایالات متحده در ابتدا عنوان کرد که این چیپ ها تنها می توانند از فاصله 10 سانتی متری بازخوانی شوند اما پس از انتقادات گسترده و اثبات این که تجهیزات مخصوص می توانند این گذرنامه ها را از فاصله 10 متری نیز بازخوانی کنند، گذرنامه ها به گونه ای طراحی شده اند ک یک لایه نازک فلزی در داخل خود داشته باشند. این کار بازخوانی سریع اطلاعات در زمانی که گذرنامه بسته است را برای افراد سودجو دشوار می کند. همچنین وزارت امور خارجه از مکانیزم   Basic Access Control نیز استفاده خواهد کرد که به عنوان یک PIN شخصی به شکل کاراکتر هایی بر روی صفحه اطلاعات گذرنامه چاپ شده اند. قبل از این که برچسب RFID یک گذرنامه را بتوان بازخوانی کرد، این PIN باید وارد بازخوان RFID شود. مکانیزم BAC همچنین امکان رمزنگاری هر نوع ارتباطی بین چیپ و بازخوان را فراهم می کند. همان طور که در بخش امنیت نیز توضیح داده خواهد شد، وضعیت های مختلفی وجود دارند که ثابت شده این محافظت ها برای آن ها کافی نیست و گذرنامه ها بر مبنای اسکنی از آن ها در زمان تحویل تحویل به صندوق های پستی، جعل شده اند.

پرداخت های حمل و نقل

در بسیاری از کشور ها، از برچسب های RFID برای پرداخت هزینه حمل و نقل عمومی در اتوبوس، قطار و مترو و یا برای جمع آوری عوارض در بزرگراه ها استفاده می شود.

برخی از قفل های عمومی موتورسیکلت ها با استفاده از کارت های RFID عمل می کنند که به هر فرد اختصاص داده شده است. برای باز کردن قفل یا وارد شدن به مجموعه به یک کارت اعتباری نیاز است و از آن برای پرداخت هزینه پارکینگ بر اساس مدت زمان پارک استفاده می شود.

خدمات به اشتراک گذاری خودرو Zipcar از کارت های RFID قفل کردن یا باز کردن قفل ماشین ها و همچنین تشخیص هویت اعضا استفاده می کند.

در سنگاپور، RFID جایگزین بلیت های فصلی پارکینگ به صورت کاغذی شده است.

شناسایی حیوانات

استفاده از برچسب های RFID برای حیوانات، یکی از کاربرد های قدیمی RFID به شمار می رود. این کاربرد که ابتدا به منظور استفاده در مزارع بزرگ با زمین های ناهموار طراحی شده بود، از زمان شیوع بیماری جنون گاوی به بخشی ضروری از شناسایی حیوانات تبدیل شده است. یک برچسب RFID قابل کاشت یا فرستنده را می توان برای شناسایی حیوانات نیز به کار برد. فرستنده ها اغلب با نام برچسب هایPIT(فرستنده مجتمع انفعالی)، RFID انفعالی یا چیپ های موجود در بدن حیوانات شناخته می شوند. آژانس شناسایی دام کانادا به عنوان جایگزینی برای برچسب های بارکدی، شروع به استفاده از برچسب های RFID کرد. در حال حاضر برچسب های این آژانس به صورت اختیاری در ایالت ویسکانسین و توسط مزرعه داران آمریکایی نیز مورد استفاده قرار می گیرند. در حال حاضر وزارت کشاورزی آمریکا نیز در حال تدوین برنامه خود در این زمینه می باشد.

در استرالیا، برچسب های RFID برای تمامی گاو های فروخته شده ضروری هستند و در برخی ایالت ها، این اجبار برای گوسفندان و بز ها نیز وجود دارد.

کاشت در بدن انسان

میکروچیپ های زیست سازگار که از فناوری RFID  استفاده می کنند به طور متداول در بدن انسان کاشت می شوند. اولین آزمایش گزارش شده برای کاشت RFID در سال 1998 و توسط استاد سایبرنتیک بریتانیایی، کوین وارویک انجام شد. او از پزشک عمومی خود، جورج بولوس، خواست که یک چیپ RFID را در بازویش قرار دهد. در سال 2004، کلاب های شبانه Baja Beach Clubs در بارسلونا و روتردام به مالکیت کنراد چِیز به مشتریان VIP خود پیشنهاد دادند تا برای تایید هویت آن ها، از چیپ های کاشته شده استفاده کنند و مشتریان نیز می توانند از این چیپ ها برای پرداخت هزینه ها استفاده کنند. در سال 2009، دانشمند بریتانیایی، مارک گَسون یک دستگاه RFID پیچیده به شکل یک کپسول شیشه ای را با کمک جراحی در دست چپ خود کاشت و سپس نشان داد چگونه یک ویروس کامپیوتری می‌تواند به صورت وایرلس، چیپ کاشته شده را آلوده کند و سپس به سایر سیستم ها منتقل شود.

سازمان غذا و داروی آمریکا اجازه استفاده از چیپ های RFID در بدن انسان را در سال 2004 صادر کرد.

جنجال هایی در زمینه کاربرد های انسانی فناوری RFID قابل کاشت وجود دارد که شامل نگرانی هایی در رابطه با ردیابی احتمالی اشخاص از طریق حمل یک شناساگر منحصر به فرد است. حامیان حفظ حریم خصوصی علیه چیپ های RFID قابل حمل اعتراض کرده اند و در مورد سواستفاده احتمالی از آن هشدار داده اند. بعضی از آن ها نگرانند که این تکنولوژی می‌تواند منجر به سواستفاده دولت های اقتدارگرا به منظور حذف آزادی های مختلف و همچنین ظهور یک “سراسربین مطلق”، یعنی جامعه ای که همه شهروندانش به گونه ای که مورد قبول جامعه باشد رفتار می کنند زیرا دیگران در حال تماشای آن ها هستند، شود.

در 22 جولای 2006، خبرگزاری رویترز گزارش داد که دو هکر به نام های Newitz و Westhues در کنفرانسی در نیویورک نشان دادند که می توانند سیگنال RFID یک چیپ RFID کاشته شده در بدن انسان را بازتولید کنند و در نتیجه آنقدری که قبلا ادعا می شد، امن نیست.

موسسات

بیمارستان ها و مراکز درمانی

در مراکز درمانی، نیاز فراوانی به جمع آوری اطلاعات مربوط به تعاملات مرتبط، پربازده بودن این فرآیند و شفاف بودن این اطلاعات وجود دارد. راه حل هایی که از ردیابی RFID استفاده می کنند می توانند به مراکز درمانی کمک کنند تا تجهیزات پزشکی قابل حمل را مدیریت کنند، گردش کار بیماران را بهبود ببخشند، بر شرایط محیطی نظارت کنند، و از بیماران، کارکنان و بازدیدکنندگان در برابر آلودگی یا سایر خطرات محافظت کنند.

استفاده از RFID در صنعت پزشکی بسیار گسترده و موثر بوده است. بیمارستان ها جز اولین مکان هایی هستند که از ترکیب RFID های فعال و انفعالی استفاده کردند. در این زمینه به کاربرد های موفق بسیاری در صنایع پزشکی اشاره شده است که در آن از تکنولوژی فعال برای ردیابی اشیا با ارزش یا اشیایی که به طور مداوم جابجا می شوند استفاده می شود در حالی که از تکنولوژی انفعالی برای ردیابی اشیا کوچک تر و کم ارزش تر که ردیابی آن ها تنها به تشخیص اتاق محل نگهداری نیاز دارد استفاده می شود. برای مثال، اتاق های یک مرکز درمانی می توانند داده های ارسال شده توسط نشانه های RFID که بر روی بدن بیماران یا کارمندان نصب شده است و همچنین برچسب های تخصیص داده شده به دارایی های مرکز، مانند تجهیزات قابل حمل پزشکی را بازخوانی کنند. وزارت امور کهنه سربازان ایالات متحده (Veterans Affairs) اخیرا برنامه خود را برای استفاده از RFID در بیمارستان های سرتاسر آمریکا به منظور بهبود کیفیت خدمات و کاهش هزینه ها، اعلام کرده است.

یک برچسب RFID را می توان به همراه یک نرم افزار شبیه به مرورگر به کار برد تا بازدهی آن را افزایش داد. این نرم افزار به گروه های مختلف یا مشخصی از کارمندان بیمارستان، پرستاران و بیماران اجازه می دهد تا داده های آنی مرتبط با هر دستگاه یا پرسنل ردیابی شده را مشاهده کنند. این داده های لحظه ای ذخیره و آرشیو می شوند تا از آن ها برای تهیه گزارش تاریخچه ای و ثابت کردن سازگاری با مقررات مختلف صنعتی استفاده شود. این ترکیب سخت افزار موقعیت یابی آنی RFID با نرم افزار ذکر شده، ابزار جمع آوری اطلاعات قوی را در اختیار مراکز درمانی که به دنبال افزایش بازدهی عملیاتی و کاهش هزینه ها هستند، می گذارد.

روند کنونی به استفاده از برچسب های ISO 18000-6c به عنوان برچسب انتخابی و ترکیب یک سیستم برچسب گذاری فعال بر مبنای زیرساخت بی سیم موجود  802.11X با برچسب های فعال، تمایل دارد.

از سال 2004، تعدادی از بیمارستان های ایالات متحده شروع به کاشت برچسب های RFID و استفاده از سیستم های RFID کرده اند. این کار عمدتا برای گردش کار و مدیریت موجودی انجام می گیرد. امکان استفاده از RFID به منظور جلوگیری از اختلاط اشتباه اسپرم و تخمک در کلینیک های لقاح مصنوعی نیز در دست بررسی است.

در اکتبر 2004، سازمان غذا و داروی آمریکا استفاده از اولین چیپ های RFID که قابلیت کاشته شدن در بدن انسان را داشتند را تصویب کرد. این چیپ های RFID 134 کیلوهرتزی، که توسط شرکت VeriChip Corp تولید شده اند بنا به صحبت های خود آن شرکت، می توانند اطلاعات پزشکی شخصی را در خود ذخیره کنند و به این ترتیب جان انسان ها را نجات داده و صدمات ناشی از اشتباه در درمان را محدود کنند. کاترین آلبرشت و لیز مک اینتایر، از فعالین ضد تکنولوژی RFID،​ نامه هشداری را از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا کشف کردند که خطرات این تکنولوژی برای سلامتی را مطرح می کرد. بنا به نظر سازمان غذا و دارو، این هشدار ها شامل واکنش ناسازگار بافت های بدن، جابجایی فرستنده کاشته شده، خرابی فرستنده کاشته شده، خطرات الکتریکی و ناسازگاری با MRI می باشند.

کتابخانه ها

کتابخانه ها از RFID برای جایگزینی بارکد موجود بر روی اشیا موجود در کتابخانه استفاده کرده اند. برچسب می‌تواند حاوی اطلاعات لازم برای شناسایی شی بوده یا تنها کلیدی برای دسترسی به بانک اطلاعاتی کتابخانه باشد. یک سیستم RFID می‌تواند به صورت مکمل یا جایگزین بارکد ها به کار رود و می‌تواند روش دیگری برای مدیریت موجودی و یا امانت گیری کتاب ها توسط اعضا به صورت خود یاوری باشد. همچنین این تکنولوژی می‌تواند به عنوان یک دستگاه امنیتی به کار رود و به این ترتیب، جایگزین روش سنتی تر نوار های الکترومغناطیسی شوند.

در حال حاضر تخمین زده می شود که بیش از 30 میلیون شی مربوط به کتابخانه در سرتاسر جهان دارای برچسب های RFID هستند که از این تعداد برخی از آن ها در کتابخانه واتیکان در شهر رم قرار دارند.

با توجه به اینکه برچسب های RFID را می توان از بیرون یک شی نیز بازخوانی کرد، دیگر نیازی به باز کردن جلد کتاب یا قاب DVD برای اسکن کردن کالای مورد نظر نیست و یک دسته از کتاب ها را می توان به صورت هم‌زمان بازخوانی کرد. برچسب کتاب ها را می توان در حالی که بر روی نوار نقاله در حال حرکت هستند نیز بازخوانی کرد که این کار زمان مورد نیاز برای کارکنان را کاهش می دهد. همه این کار ها می‌تواند توسط خود امانت گیرندگان انجام شود که نیاز به کمک از طرف کارکنان کتابخانه را کاهش می دهد. با استفاده از بازخوان های قابل حمل، می توان فرآیند کنترل موجودی در یک قفسه را تنها در عرض چند ثانیه انجام داد. با وجود، تا سال 2008، این تکنولوژی برای بسیاری از کتابخانه های کوچک بسیار پر هزینه است و زمان لازم برای تبدیل تکنولوژی قدیمی به RFID برای یک کتابخانه متوسط، 11 ماه تخمین زده می شود. یک تخمین هلندی در سال 2004 بیان می کرد که کتابخانه ای که در سال 100000 کتاب امانت می دهد باید برای تبدیل تکنولوژی، هزینه ای معادل 50000 یورو(اتاقک امانت گیری و بازگشت کتاب: هر کدام 12500 یورو، دالان های تشخیص: هر کدام 10000 یورو، برچسب ها: هرکدام 36/0 یورو) را برای آن در نظر بگیرد. RFID بار سنگینی را از دوش کارمندان کتابخانه بر می دارد که این بدان معناست که به تعداد کارمندان کمتری نیاز می شود که ممکن است منجر به اخراج برخی از آن ها شود. اما این امر تاکنون در آمریکای شمالی رخ نداده است زیرا بر اساس نظرسنجی های اخیر، حتی یک کتابخانه نیز به دلیل اضافه کردن RFID دست به تعدیل نیرو نزده است. در حقیقت، بودجه کتابخانه ها برای پرسنل در حال کم شدن بوده و به جای آن بودجه زیرساخت ها افزایش یافته است و به این ترتیب لازم است تا کتابخانه ها از اتوماسیون برای جبران کاهش تعداد کارمندان استفاده کنند. علاوه بر این، وظایفی که RFID انجام می دهد عمدتا وظایف اصلی یک کتابدار به شمار نمی روند. یافته ها در هلند نشان می دهد که امانت گیرندگان از این که کارمندان زمان بیشتری برای پاسخگویی به سوالات در اختیار دارند راضی هستند.

در مورد کاربرد RFID در کتابخانه ها نیز نگرانی هایی در زمینه حریم خصوصی به وجود آمده است. به خاطر این که برخی از برچسب های RFID را می توان حتی از فاصله 100 متری نیز بازخوانی کرد، این نگرانی وجود دارد که ممکن است بتوان اطلاعات حساس را از یک منبع که تمایلی به اشتراک اطلاعات ندارد به دست آورد. با این وجود، برچسب های RFID در کتابخانه ها حاوی اطلاعات مربوط به اعضا نیستند و برچسب های مورد استفاده در بیشتر کتابخانه ها، از فرکانسی استفاده می کنند که تنها از فاصله تقریبا 3 متری قابل بازخوانی است. علاوه بر این، یک آژانس غیر وابسته به کتابخانه می‌تواند در صورت لزوم برچسب های RFID همه اشخاصی که بدون آگاهی یا رضایت مدیریت کتابخانه، کتابخانه را ترک می کنند را ثبت کند. یک راه ساده این است که کتاب ها کدی را ارسال کنند که تنها در کنار بانک اطلاعاتی کتابخانه معنا پیدا کند. راه حل دیگر این است که زمانی که هر کتاب برگردانده می شود، یک کد جدید به آن اختصاص یابد. در ​آینده، اگر خوانندگان مایل باشند می توان کتاب های مسروقه را حتی در بیرون از کتابخانه نیز ردیابی کرد. در صورتی که برچسب ها آنقدر کوچک باشند که بدون دیده شدن در یک صفحه(تصادفی) قرار بگیرند( این کار ممکن است توسط ناشر انجام بگیرد)، برداشتن برچسب ها دشوار خواهد بود.

موزه ها

در حال حاضر از تکنولوژی های RFID برای کاربرد های مربوط به کاربر در موزه ها نیز مورد استفاده قرار می گیرد. مثالی از این کاربرد ها، اپلیکیشن تحقیقاتی موقتی با طراحی سفارشی با نام eXspot است که در Exploratorium که یک موزه علمی در سان فرانسیسکو است مورد استفاده قرار می گیرد. یک بازدیدکننده، در حال ورود به موزه، یک برچسب RFID دریافت کرد که می توانست آن را به صورت کارت حمل کند. سیستم eXspot به بازدیدکننده اجازه می داد تا در مورد بخش های خاص موزه، اطلاعاتی به دست بیاورد. به غیر از اطلاعات مربوط به بخش های مختلف موزه، بازدیدکننده می توانست در هنگام بازدید از موزه در بخش های مختلف، از خود عکس بگیرد. همچنین این نیت نیز وجود داشت که بازدیدکننده بتواند اطلاعاتی را با خود به همراه ببرد و در زمان مناسب آن ها را بررسی کند. این اطلاعات جمع آوری شده را می توان در خانه از طریق یک وب سایت شخصی سازی شده و از طریق سریال برچسب RFID بازیابی کرد.

مدارس و دانشگاه ها

در حال حاضر، مسئولین مدارس در شهر اوزاکا در ژاپن، در یک مدرسه  ابتدایی در حال مجهز کردن لباس ها، کوله پشتی ها و کارت های دانش آموزی به چیپ های RFID هستند. یک مدرسه در دانکستر انگلستان در حال آزمایش یک سیستم نظارتی به منظور نظارت بر روی دانش آموزان از طریق ردیابی چیپ های رادیویی موجود در یونیفرم های آن ها است. کالج St Charles Sixth Form در غرب لندن، که در سال 2008 تاسیس شده است، از سیستم کارت های RFID به منظور ورود و خروج از طریق درب اصلی استفاده می کند تا علاوه بر زیر نظر داشتن تعداد افراد حاضر در محل، جلوی ورود بدون اجازه به کالج را نیز بگیرد. به طور مشابه، مدرسه Whitcliffe Mount در شهر Cleckheaton انگلستان از RFID برای ردیابی ورود و خروج دانش آموزان و کارکنان به داخل و خارج ساختمان، از طریق یک کارت مخصوص اقدام کرده است. در فیلیپین،​ برخی مدارس از RFID در کارت های دانش آموزی استفاده می کنند که از آن برای به امانت گیری کتاب استفاده می شود. همچنین ورودی های این مدارس، دارای اسکنر های RFID برای خرید از فروشگاه های مدرسه، سالن غذاخوری، کتابخانه و ثبت ورود و خروج به منظور کنترل حضور و غیاب دانش آموزان و معلمان هستند.

ورزش

استفاده از RFID برای ثبت زمان در مسابقات ورزشی از اوائل دهه 90 میلادی برای مسابقات کفتربازی و از طریق شرکت آلمانی Deister Electronics شروع شد.  RFID می‌تواند در مسابقات بزرگ، که در آن ها ثبت زمان دقیق با کمک تایمر برای هر شرکت کننده امری غیر ممکن است، زمان شروع و پایان مسابقه برای هر شرکت کننده را ثبت کند.

در مسابقه، مسابقه دهندگان برچسب هایی را بر روی بدن خود نصب می کنند که توسط آنتن هایی که در کنار مسیر یا بر روی پایه هایی در طول مسیر نصب شده اند، بازخوانی می شود. برچسب های UHF، با کمک آنتن های مخصوص، قرائت های دقیقی را انجام می دهند. با کمک این روش، خطای شروع سریع، خطا در شمارش تعداد دور ها و حوادث مختلف در زمان شروع مسابقه از بین می روند زیرا هر کس می‌تواند بدون توجه به کل شرکت کنندگان، در هر زمانی مسابقه را شروع کرده یا به پایان برساند.

طراحی چیپ و آنتن به گونه ای است که برد قابل بازخوانی چیپ را کنترل می کند. چیپ های کوچک کم برد به کفش بسته شده یا با استفاده از برچسب ها، به مچ پا متصل می شوند. این نوع آنتن ها باید حدود 400 میلی متر با کف فاصله داشته باشند و درنتیجه دقت زمانی خوبی دارند. راه حل دیگر، استفاده از یک چیپ به همراه یک آنتن بسیار بزرگ( 125 میلی متر مربع) بر روی محل قرار گیری شماره در قفسه سینه شرکت کننده با ارتفاعی حدود 25/1 متر است.

از سیستم های RFID فعال و انفعالی در رویداد های مختلف آف رود مانند جهت یابی و استقامت استفاده می شود. در این حالت، یک فرستنده معمولا بر روی بازوی رانندگان وصل می شود. وقتی آن ها یک دور را تمام می کنند، گیرنده خود را که به یک کامپیوتر متصل است لمس می کنند و زمان دور خود را ثبت می کنند.

RFID توسط بسیاری از شرکت های استخدامی که برای فرآیند گزینش خود، به آزمون آمادگی جسمانی نیاز دارند نیز مورد استفاده قرار می گیرد. این حالت به خصوص در شرایطی که تعداد داوطلبان ممکن است به میلیون ها نفر برسد(استخدام شرکت راه آهن، پلیس و بخش تولید برق در هندوستان) بسیار مفید است.

چندین پیست اسکی از برچسب های RFID برای ارائه خدمات دسترسی بدون نیاز به دست به بالابر ها ، استفاده کرده اند. دیگر نیازی نیست تا اسکی باز ها، بلیت خود را از جیبشان بیرون بیاورند. لباس های اسکی که در جیب چپ آن ها، یک چیپ و کارت قرار می گیرد. هم‌زمان با حرکت اسکی باز به سمت بالابر، این بخش تقریبا در مجاورت سنسور های نصب شده بر روی گیت های ورودی قرار می گیرد. این سیستم ها بر مبنای فرکانس های HF با فرکانس 56/13 مگاهرتز طراحی شده اند. بیشتر مناطق اسکی در اروپا، از Verbier گرفته تا  Chamonix از این سیستم ها استفاده می کنند.

لیگ فوتبال آمریکایی NFL نیز بازیکنان را به برچسب هایی مجهز کرده که سرعت، مسافت و جهت طی شده توسط هر بازیکن را به صورت لحظه ای ثبت می کند. در حال حاضر، دوربین ها بر روی بازیکن پست کوارتر بک متمرکز می شوند اما در لحظه، رویداد های مختلفی به طور هم‌زمان در زمین بازی اتفاق می افتند. چیپ RFID دید جدیدی را نسبت به این رویداد های هم‌زمان در اختیار ما می گذارد. این چیپ، موقعیت هر بازیکن را در فواصل 6 اینچی مثلث بندی می کند و از آن برای پخش دیجیتالی بازپخش صحنه ها استفاده می شود. چیپ RFID اطلاعات هر بازیکن را در اختیار عموم می گذارد. این داده ها از طریق اپلیکیشن NFL قابل دسترسی هستند. این چیپ های RFID توسط شرکت  Zebra Technologies تولید شده اند. سال گذشته، این شرکت این چیپ ها را در 18 استادیوم و به منظور ردیابی داده های برداری آزمایش کرد.

مکمل بارکد ها

برچسب های RFID اغلب به عنوان مکمل و نه جایگزین بارکد های UPC یا EAN استفاده می شود. این برچسب ها ممکن است هرگز به طور کامل جایگزین بارکد ها نشوند که بخشی از علت آن هزینه های بالاتر و مزیت چند منبع داده بر روی یک شی است. همچنین بر خلاف برچسب های RFID، بارکد ها را می توان به صورت الکترونیکی تولید و توزیع کرد( از طریق ایمیل یا تلفن همراه برای چاپ یا نمایش توسط دریافت کننده). مثالی از این حالت، کارت های پرواز خطوط هوایی است. EPC های جدید به همراه چند طرح دیگر، به طور گسترده و با قیمتی منطقی در دسترس هستند.

ذخیره داده های مربوط به ردیابی اشیا، به ترابایت ها فضای حافظه نیاز دارد. فیلتر کردن و دسته بندی داده های RFID برای تولید اطلاعات مفید ضروری است. این احتمال وجود دارد که کالا ها در پالت به وسیله RFID ردیابی می شوند اما در سطح بسته ای، هر بسته با استفاده از کد جهانی محصول(UPC) یا EAN که از یک بارکد منحصر به فرد به دست می آیند ردیابی می شود.

با وجود انتخابی بودن استفاده از طرحی برای شماره گذاری، هویت منحصر به فرد برای برچسب های RFID کاملا ضروری است. ظرفیت داده ای هر برچسب RFID به قدری است که به هر برچسب اجازه می دهد تا یک کد منحصر به فرد داشته باشد در حالی که بارکد های فعلی تنها یک کد تایپی برای هر محصول محدود هستند. منحصر به فرد بودن برچسب های  RFID به این معنی است که می توان محصول را به هنگام انتقال از جایی به جایی دیگر ردیابی کرد تا در نهایت به دست مشتری برسد. این کار می‌تواند به جلوگیری از دزدی یا سایر راه های از دست دادن محصول کمک کند. ردیابی محصولات ویژگی مهمی است که برچسب های RFID دارای هویت منحصر به فرد و همچنین شماره سریال شی، به خوبی از آن پشتیبانی می کنند. این کار ممکن است به شرکت ها در مواجه با نقص های کیفیتی و مرجوع کردن کالاهای معیوب کمک کند. با این وجود این کار باعث ایجاد نگرانی هایی در زمینه ردیابی مشتریان، پس از فروش کالا نیز شده است.

مدیریت پسماند

اخیرا از RFID در در صنعت مدیریت پسماند نیز استفاده می شود. برچسب های RFID بر روی سبد های جمع آوری پسماند ها نصب می شوند و سبد ها را به حساب صاحب آن ها متصل می کنند تا فرآیند صدور قبض به راحتی انجام بگیرد. در این حالت، برچسب RFID در داخل محفظه زباله یا محفظه بازیافت قرار می گیرد در حالی که بازخوان RFID به کامیون های حمل زباله یا بازیافت متصل می شود. RFID نرخ بیرون گذاشتن زباله توسط مشتریان را نیز اندازه گیری می کند و همچنین اطلاعاتی را در زمینه تعداد محفظه های لازم برای پر کردن یک کامیون حمل زباله در اختیار ما می گذارد. این فرآیند که با کمک RFID انجام می گیرد جایگزین برنامه های سنتی پرداخت هزینه های جمع آوری زباله خواهد شد.

 

دوری سنجی (Telemetry)

برچسب های RFID فعال این پتانسیل را دارند تا از آن ها به عنوان سنسور های از راه دور ارزان برای ارسال دورسنجی به پایگاه اصلی استفاده شود. کاربرد های مختلف داده های این فرآیند شامل تشخیص وضعیت راه ها از طریق ایستگاه های نصب شده، گزارش های هواشناسی و کنترل سطح سر و صدا می باشد.

برچسب های انفعالی RFID نیز می توانند داده های سنسوری را گزارش کنند. برای مثال،​  Wireless Identification and Sensing Platform نوعی برچسب انفعالی است که دما، شتاب و ظرفیت الکتریکی را به نسل دوم بازخوان های تجاری RFID گزارش می کند.

برچسب های RFID فعال، یا فعال با کمک باتری می توانند سیگنالی را برای یک گیرنده که در داخل فروشگاه قرار می گیرد ارسال کنند تا مشخص شود که آیا برچسب RFID(محصول) در داخل فروشگاه قرار دارد یا خیر.

مقررات و استاندارد سازی

---

چندین سازمان مختلف از جمله سازمان بین المللی استانداردسازی(ISO)، کمیسیون الکتروتکنیکی بین المللی(IEC)، ASTM، DASH7و EPCglobal استاندارد هایی را برای RFID  تدوین کرده اند.

علاوه بر این، در چندین صنعت خاص نیز دستورالعمل هایی تدوین شده است. این صنایع شامل کنسرسیوم تکنولوژی های خدمات مالی(FSTC) که استانداردی را برای ردیابی دارایی های IT با کمک RFID تدوین کرده است، اتحادیه صنعت تکنولوژی های کامپیوتری(CompTIA) که استانداردی را برای تایید صلاحیت مهندسین RFID طراحی کرده و انجمن بین المللی حمل و نقل هوایی(IATA) که دستور العملی را برای نحوه برچسب گذاری بر روی چمدان ها در فرودگاه تدوین کرده است، می باشد.

در اصل، هر کشوری می‌تواند مقررات خود را برای فرکانس های مجاز برچسب های RFID تعیین کند و همه باند های رادیویی در همه کشور ها قابل دسترسی نیستند. این فرکانس ها اغلب با نام باند های ISM (باند های صنعتی، علمی و پزشکی) شناخته می شوند. سیگنال بازگشتی برچسب هنوز هم می‌تواند باعث ایجاد تداخل رادیویی با سایر کاربران امواج رادیویی شود.

• برچسب های با فرکانس پایین(LF: 125–134.2 kHz  و  140–148.5 kHz)(Low FID) و فرکانس بالا(HF: 13.56 MHz)(HighFID) را می توان به صورت جهانی و بدون نیاز به مجوز مورد استفاده قرار داد.
• برچسب های با فرکانس فرابالا(UHF: 865–928 MHz)( UHFID) را نمی توان به صورت جهانی مورد استفاده قرار داد زیرا یک استاندارد واحد جهانی در این زمینه وجود ندارد و مقررات موجود نیز برای هر کشور متفاوت است.

در آمریکای شمالی، UHF را می توان در فرکانس های 902–928 MHz(±13 MHz از فرکانس مرکزی 915 MHz) بدون نیاز به مجوز مورد استفاده قرار داد اما محدودیت هایی برای توان ارسالی وجود دارد. در اروپا،​ RFID و سایر کاربرد های کم توان امواج رادیویی توسط توصیه نامه های ETSI یعنی  EN 300 220 و  EN 302 208  و توصیه نامه ERO 70 03 تنظیم می شوند و برای عملیات RFID محدودیت های باند نسبت پیچیده ای را به صورت 865–868 MHz در نظر گرفته اند. لازم است تا بازخوان ها، قبل از ارسال، یک کانال را زیرنظر بگیرند(“گوش کردن قبل از صحبت کردن”)؛ این نیاز ها منجر به محدودیت هایی بر روی عملکرد این تکنولوژی شده اند. یافتن راه حلی برای این محدودیت ها، موضوع تحقیقات فعلی در این زمینه به شمار می رود. استاندارد UHF آمریکای شمالی در فرانسه مورد قبول نیست زیرا با باند های نظامی آن کشور تداخل دارد. در 25 جولای 2012، ژاپن باند UHF خود را به 920MHz تغییر داد که نزدیکی بیشتری با باند 915 MHz ایالات متحده دارد.

در برخی کشور ها، به مجوز استفاده در محل نیاز است که برای به دست آوردن آن باید درخواستی برای مقامات محلی ارسال شود. این مجوز قابل ابطال است.

بنا به بررسی اجمالی که توسط  GS1 و تا تاریخ 31 اکتبر 2014 جمع آوری شده، در این زمینه مقرراتی در 78 کشور دنیا که 5/96 درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را ایجاد می کنند وضع شده است و کار بر روی تنظیم مقررات در 3 کشور دیگر که 1 درصد از تولید ناخالص ملی جهان را برعهده دارند نیز در حال انجام است.

استاندارد هایی که در زمینه RFID وجود دارند شامل موارد زیرند:

• ISO 11784/11785- شناسایی حیوانات- از فرکانس 134.2Khz. استفاده می کند
• ISO 14223- از فرکانس رادیویی برای شناسایی حیوانات استفاده می کند- فرستنده های پیشرفته
• ISO/IEC 14443- این استاندارد استانداردی محبوب برای HF(13.56 MHz) است و در حال حاضر از آن به عنوان مبنا برای گذرنامه های RFID دار تحت  ICAO 9303 استفاده می شود. استاندارد ارتباطات حوزه نزدیک که به گوشی های تلفن همراه نیز اجازه می دهد تا به عنوان بازخوان ها یا فرستنده های RFID عمل کنند نیز بر مبنای ISO/IEC 14443 عمل می کند.
• ISO/IEC 15693- این استاندارد نیز استانداردی محبوب برای HF(13.56 MHz)  است و اغلب از آن برای پرداخت های هوشمند بدون تماس فیزیکی و کارت های اعتباری استفاده می شود.
• ISO/IEC 18000- فناوری اطلاعات-شناسایی با فرکانس رادیویی برای مدیریت کالاها
• ISO/IEC 18092- فناوری اطلاعات- مخابرات و تبادل اطلاعات بین سیستم ها – ارتباطات حوزه نزدیک- رابط و پروتکل (NFCIP-1)
• ISO 18185- این استاندارد، استاندارد مورد استفاده در صنعت برای مهر های الکترونیکی یا e-seal برای ردیابی کانتینر های بار با استفاده از فرکانس های 433 MHz  و  2.4 GHz است.
• ISO/IEC 21481- فناوری اطلاعات- مخابرات و تبادل اطلاعات بین سیستم ها – ارتباطات حوزه نزدیک- رابط و پروتکل 2 (NFCIP-2)
• ASTM D7434- روش تست استاندارد برای تعیین عملکرد فرستنده های انفعالی RFID بر روی بار های در پالت قرار گرفته یا کالا های بسته بندی شده
• ASTM D7435- روش تست استاندارد برای تعیین عملکرد فرستنده های انفعالی RFID بر روی بار های درون کانتینر
• ASTM D7580- روش تست استاندارد برای روش Rotary Stretch Wrapper  برای تعیین قابلیت بازخوانی فرستنده های انفعالی RFID بر روی بار های در پالت قرار گرفته یا بسته بندی شده همگن
• ISO 28560-2- استاندارد های رمزنگاری و مدل داده را که باید در داخل کتابخانه ها مورد استفاده قرار بگیرد مشخص می کند.

برای حصول اطمینان از هم کارکردپذیری جهانی محصولات، چند سازمان استاندارد های دیگری را برای تست های RFID تنظیم کرده اند. این استاندارد ها شامل تست های انطباق، عملکرد و هم کارکردپذیری است.

نسل دوم EPC

EPC Gen2 مخفف EPCglobal UHF Class 1 Generation 2 می باشد.

EPCGlobal که یک سرمایه گذاری مشترک توسط انجمن های  GS1 و  GS1 US به شمار می رود، بر روی استاندارد های بین المللی لازم برای کاربرد RFID های عمدتا انفعالی و کد الکترونیکی محصول(EPC) در تشخیص و شناسایی بسیاری از کالا ها در زنجیره تامین برای شرکت های مختلف در سرتاسر جهان، کار می کند.

یکی از ماموریت های EPCglobal ساده سازی پروتکل های گیج کننده مرسوم در دنیای RFID در دهه 90 میلادی بود. تا قبل از سال 2003، دو رابط هوایی برچسب(پروتکل تبادل اطلاعات بین یک برچسب و بازخوان) توسط EPCGlobal تعریف شدند(اما تصویب نشدند). این پروتکل ها که اغلب با نام های کلاس 0 و کلاس 1 شناخته می شوند در بین سال های 2002-2005 به طورگسترده مورد استفاده تجاری قرار گرفتند.

در سال 2004، گروه Hardware Action پروتکل جدیدی را ایجاد کرد که نام آن رابط کلاس 1 نسل دوم بود. این پروتکل برخی از مشکلات مربوط به برچسب های کلاس 1 و کلاس 0 را برطرف کرده بود. استاندارد EPC Gen2 در دسامبر 2004 مورد تایید قرار گرفت. این تاییدیه پس از مخالفت شرکت Intermec مبنی بر این که این استاندارد ممکن است تعدادی از گواهی های ثبت اختراع مرتبط با RFID آن ها را نقض کند صادر شد. در این راستا نتیجه گیری شد که خود استاندارد، گواهی های ثبت اختراع را نقض نمی کند که باعث می شود تا این استاندارد، بدون بهره مالکانه(royalty free) باشد. در سال 2006 استاندارد EPC Gen2 با تغییراتی کوچک تحت عنوان ISO 18000-6C مورد استفاده قرار گرفت.

در سال 2007، کمترین هزینه ثبت شده برای Gen2 EPC توسط شرکت از بین رفته SmartCode و با قیمت $0.05 به ازای هر قطعه در حجم های انبوه 100 میلیون یا بیشتر، ارائه شد. با این وجود، تبدیلات بیشتر (لیبل های اضافی، فرآیند های کپسوله سازی، هزینه های حمل به تاسیسات مورد نظر) برای تبدیل آن ها به برچسب های RFID قابل استفاده و طراحی قید شده در پروتکل استاندارد نسل دوم فعلی، به خصوص با توجه به افزونه های امنیتی اضافه شده برای برچسب گذاری کالاها در زنجیره تامین، هزینه های نهایی را بالا خواهد برد

مشکلات و نگرانی ها

---

تجمع داده ها (Data flooding)

همه بازخوانی های موفق یک برچسب برای اهداف کسب و کار مفید نیستند. ممکن است مقدار بسیار زیادی داده تولید شود که برای مدیریت موجودی یا کاربرد های دیگر مفید نباشد. برای مثال وقتی یک مشتری محصولی را از یک قفسه به قفسه دیگر منتقل می کند یا یک پالت از محصولات به هنگام جابجایی در انبار از چند بازخوان عبور می کند، این رویداد ها مواردی نیستند که داده هایی معنادار را برای یک سیستم کنترل موجودی تولید کنند.

لازم است تا از فیلتر کردن رویداد ها برای کاهش این داده های ورودی به حدی معنادار که نشان دهنده عبور کالاها از محدوده ای مشخص باشد استفاده کرد. در این زمینه، مفهوم های مختلفی طراحی شده اند که عمدتا به صورت میان افزار ها ارائه می شوند و فرآیند فیلترینگ داده های خام نویز دار و اضافی به داده های مهم پردازش شده را انجام می دهند.

استانداردسازی جهانی

در حال حاضر، فرکانس های مورد استفاده برای UHF RFID در ایالات متحده با فرکانس های مورد استفاده در ژاپن و اروپا سازگار نیست. علاوه بر این، هیچ استاندارد در حال ظهوری همانند بارکد، جهانی نشده است. برای برطرف کردن نگرانی های تجارت بین المللی، لازم است تا از برچسبی استفاده شود که قابلیت عمل کردن در همه دامنه های فرکانسی بین المللی را داشته باشد.

 

نگرانی های امنیتی

یکی از اصلی ترین نگرانی های امنیتی در زمینه RFID، ردیابی غیرقانونی برچسب های RFID است. برچسب ها، که قابلیت خوانده شدن توسط تمام جهان را دارند تهدیدی، هم برای حریم خصوصی موقعیت مکانی اشخاص و هم برای امنیت شرکت ها و مراکز نظامی به شمار می روند. چنین نگرانی هایی با توجه به استفاده اخیر وزارت دفاع آمریکا از برچسب های RFID به منظور مدیریت زنجیره تامین، افزایش یافته است. به طور کلی تر، سازمان های حریم خصوصی نگرانی خود را در زمینه تلاش های در حال انجام به منظور قرار دادن برچسب های EPC RFID در کالاهای مصرفی، ابراز کرده اند. این نگرانی ها عمدتا در نتیجه این حقیقت هستند که می توان از فواصل دور نیز برچسب های RFID را بازخوانی کرد و تراکنش های قانونی از طریق بازخوان ها را نیز استراق سمع کرد. RFID های مورد استفاده در مدیریت دسترسی، پرداخت ها و سیستم های eID(گذرنامه های الکترونیکی)، در فواصل کوتاه تری نسبت به سیستم های EPC RFID عمل می کنند اما هنوز هم در برابر سرقت دیجیتال و استراق سمع، اگرچه در فواصل کوتاه تر، آسیب پذیر هستند.

روش دوم پیشگیری، استفاده از رمزنگاری است. از کد های چرخان و تایید هویت چالش-پاسخ(CRA) به طور متداول برای دفع عملیات تکرار پیام های ارسالی بین بازخوان و برچسب استفاده می شود زیرا هر پیامی که از قبل ضبط شده باشد، به هنگام ارسال مجدد ناموفق خواهد بود. کد های چرخان بر این اصل تکیه می کنند که ID برچسب بعد از هر بار بازخوانی تغییر داده شود، در حالی که CRA از نرم افزاری استفاده می کند تا پاسخی به صورت رمزنگاری شده را از برچسب دریافت کند. پروتکل های مورد استفاده در CRA می توانند متقارن باشند یا از رمزنگاری کلید عمومی استفاده کنند.

بازخوانی بدون اجازه برچسب های RFID تهدیدی برای حریم شخصی به شمار می رود. بازخوان های غیرمجاز این پتانسیل را دارند تا از اطلاعات RFID برای شناسایی و ردیابی بسته ها، مصرف کنندگان، حامل ها و حتی محتویات یک بسته استفاده کنند. چندین سیستم آزمایشی در حال توسعه هستند تا با بازخوانی غیرمجاز، شامل قطع سیگنال های RFID، مقابله کنند و همچنین افراد مختلفی به دنبال راه های قانونی برای مبارزه با این پدیده هستند. از سال 2002 تا کنون، حدود 700 مقاله علمی در این زمینه به چاپ رسیده است. همچنین پس از این که نشان داده شد روت سرور های EPCglobal Network ONS آسیب پذیر هستند، نگرانی هایی به وجود آمد که ساختار بانک اطلاعاتی Object Naming Service ممکن است، مشابه حمله محروم سازی از سرویس، نسبت به نفوذ آسیب پذیر باشد.

سلامتی

به هنگام آزمایش بر روی حیوانات، تومور های ناشی از میکروچیپ ها مشاهده شده اند.

سو استفاده

وب سایت Ars Technica در ماه مارس 2006 یک باگ سرریز بافر RFID را که می‌تواند بانک های اطلاعاتی RFID چمدان ها در ترمینال فرودگاه ها و همچنین بانک های اطلاعاتی گذرنامه ها را آلوده کند تا اطلاعاتی محرمانه را در مورد صاحب گذرنامه به دست بیاورد، گزارش کرد.

گذرنامه ها

در تلاشی برای استاندارد سازی و آسان تر کردن فرآیند پردازش گذرنامه ها و با وجود نگرانی های امنیتی و حریم خصوصی، چندین کشور RFID را در گذرنامه ها نیز به کار برده اند. رمزنگاری مورد استفاده در چیپ های مربوط به گذرنامه های بریتانیایی،در کمتر از 48 ساعت شکسته شد. از این حادثه تا کنون، تلاش های بیشتر به محققان اجازه داده تا زمانی که گذرنامه در حال پست شدن به صاحبش است، داده های آن را استخراج کنند. در حالی که زمانی لازم بود یک مجرم به صورت مخفیانه پاکت ارسال گذرنامه را از کرده و سپس دوباره آن را مهر و موم کند، حالا او می‌تواند این کار بدون  هیچگونه تشخیصی انجام دهد که این امر موجب افزوده شدن درجه ای از ناامنی به سیستم گذرنامه ها می شود.

محافظت

در تلاشی برای جلوگیری از بازخوانی سریع کارت ها یا گذرنامه های RFID دار، مدیریت خدمات عمومی ایالات متحده(GSA) چندین فرآیند تست را برای ارزیابی آستری های غیر شفاف از نظر الکترومغناطیسی تایید کرد. برای این که محصولات محافظت کننده با دستور العمل FIPS-201 سازگار باشند، باید موارد ذکر شده در این استاندارد چاپ شده را رعایت کرده یا از آن بهتر عمل کنند. محصولات محافظت کننده ای که در حال حاضر با دستورالعمل های FIPS-201 سازگار هستند بر روی وب سایت برنامه ارزیابی FIPS-201 درج شده اند. دولت ایالات متحده صادرکنندگان کارت های ملی جدید را ملزوم کرده تا پس از صدور کارت جدید، آن ها را با کمک پوشش های محافظتی تایید شده به صاحب کارت تحویل دهند.

نظرات متناقضی در زمینه این که آیا آلومینیوم می‌تواند جلوی بازخوانی چیپ های RFID را بگیرد یا خیر وجود دارد. برخی افراد اعتقاد دارند که یک سپر آلومینیومی، که در واقع یک قفس فارادی ایجاد می کند،  کار خواهد کرد. عده ای دیگر معتقدند این که یک فویل آلومینیومی را به سادگی دور یک کارت RFID بپیچیم تنها ارسال سیگنال را سخت تر خواهد کرد و در جلوگیری از ارسال سیگنال کاملا موثر نخواهد بود.

موثر بودن پوشش های محافظتی، به فرکانس مورد استفاده بستگی دارد. برچسب های با فرکانس پایین LowFID، مثل آن هایی که در دستگاه های قابل کاشت برای انسان ها یا حیوانات خانگی مورد استفاده قرار می گیرند، در برابر پوشش های محافظتی نسبتا مقاوم اند، اگرچه یک فویل فلزی ضخیم جلوی بیشتر بازخوانی ها را خواهد گرفت. برچسب های با فرکانس بالا HighFID(13.56 MHz- کارت های هوشمند و علامت های دسترسی) نسبت به پوشش های محافظتی حساس هستند و بازخوانی آن ها در حالتی که چند سانتی متر از یک سطح فلزی فاصله دارند، سخت خواهد بود. برچسب های UHF(که بر روی پالت ها و کارتن ها استفاده می شوند) وقتی در چند میلی متری یک سطح فلزی قرار می گیرند، بازخوانی آن ها دشوار می شود؛ اگرچه وقتی برچسب ها در فاصله  2 تا 4 سانتی متری از سطح فلزی قرار می گیرند برد بازخوانی آن ها بیشتر می شود. علت این امر، تقویت موج بازگشتی و موج برخورد کرده با برچسب است.

جنجال ها

---

حریم خصوصی

استفاده از RFID جنجال های قابل توجهی را به وجود ​آورده و حتی تحریم محصولات توسط حامیان حفظ حریم خصوصی مصرف کنندگان را در پی داشته است. متخصصان حریم خصوصی مصرف کنندگان، کاترین آلبرشت و لیز مک اینتایر از اصلی ترین منتقدان فناوری “چیپ های جاسوسی” هستند. دو نگرانی اصلی حریم خصوصی در رابطه با RFID عبارتند از:

• با توجه به این که مالک کالا لزوما از وجود یک برچسب RFID اطلاع ندارد و برچسب را می توان از فاصله ای مشخص و بدون اطلاع فرد بازخوانی کرد، ممکن است بتوان اطلاعات مهمی را در مورد یک شخص و بدون رضایت او به دست آورد.
• اگر هزینه یک کالای برچسب دار از طریق کارت اعتباری یا با کمک کارت های وفاداری پرداخت شود، در این صورت می توان به طور غیرمستقیم هویت مشتری را با بازخوانی  ID جهانی منحصر به فرد آن کالا( که در برچسب RFID ذخیره شده) نتیجه گیری کرد. این حالت تنها زمانی صحیح است که شخصی که بر فرآیند خرید نظارت می کند به داده های کارت وفاداری یا کارت اعتباری نیز دسترسی داشته باشد و فرد دارای تجهیزات نیز بداند شما در کجا خواهید بود.

بیشتر نگرانی ها حول این نکته مطرح می شوند که برچسب های RFID قرار گرفته بر روی محصولات حتی پس از خرید محصول و برده شدن به خانه نیز فعال خواهند بود و در نتیجه می توان از آن ها برای زیر نظر گرفتن افراد و سایر اهدافی که با کاربرد های آن ها در مدیریت موجودی زنجیره تامین ارتباطی ندارد، استفاده کرد.

RFID Network در اولین قسمت از سریال تلویزیونی سندیکای خود با اجازه دادن به مهندسین RF برای نمایش نحوه عملکرد RFID، مدعی شد که این ترس و وحشت بی پایه و اساس است. آن ها عکس های مهندسین RF را در حال راندن یک ون RFID دار در اطراف یک ساختمان و تلاش برای پی بردن به اشیا داخل ساختمان نشان دادند. آن ها همچنین در مورد ردیابی برچسب های انفعالی RFID از طریق ماهواره ها بحث کردند که کمی سورپرایز کننده است زیرا حداکثر برد بازخوانی این برچسب ها، 200 متر است.

نگرانی های مطرح شده ممکن است تا حدی با استفاده از برچسب های کوتاه شونده برطرف شوند. برچسب کوتاه شونده، یک برچسب RFID است که به گونه ای طراحی شده تا حریم خصوصی مصرف کننده را بهبود ببخشد. پیشنهاد استفاده از این نوع برچسب توسط پل مسکویتز و گنتر کارجت که از محققین IBM هستند، پیشنهاد شد. در این حالت، پس از پایان خرید، مصرف کننده می‌تواند بخشی از برچسب را جدا کند. این کار باعث تبدیل برچسب با برد زیاد به برچسبی با برد کم می شود که تنها در فواصل کوتاه(کمتر از چند اینچ یا سانتی متر) می توان آن را بازخوانی کرد. تغییر شرایط عملکرد برچسب را می توان با چشم نیز تشخیص داد. در ادامه نیز می توان از این برچسب برای مرجوع کردن کالا، جمع آوری کالا یا برای بازیافت برچسب استفاده کرد.

با این وجود، برد بازخوانی هم تابعی از بازخوان و هم تابعی از خود برچسب است. پیشرفت در تکنولوژی ممکن است برد بازخوانی برچسب ها را افزایش دهد. با افزایش توان بازخوان ها، ممکن است بتوان برچسب ها را از فواصلی دورتر از آنچه برای آن طراحی شده اند بازخوانی کرد. بنابراین، حد برد بازخوانی تبدیل به نسبت سیگنال به نویز سیگنال بازتابیده شده از برچسب به سمت بازخوان می شود. محققان در دو کنفرانس امنیت، نشان داده اند که برچسب های Ultra-HighFID انفعالی که عموما از فواصلی تا 30 فوت بازخوانی می شوند را می توان با تجهیزات مناسب، از فواصلی بین 50 تا 69 فوت نیز بازخوانی کرد.

در ژانویه 2004، حامیان حریم خصوصی از گروه CASPIAN (مخفف مصرف کنندگان بر علیه نقض حریم خصوصی توسط سوپرمارکت ها) و گروه حفظ حریم خصوصی آلمانی  FoeBuD به فروشگاه  METRO Future Store در آلمان، که در آن یک پروژه آزمایشی(پایلوت) RFID در حال اجرا بود، دعوت شدند. در این رویداد به صورت تصادفی پی برده شد که کارت های وفاداری مشتریان METRO دارای برچسب های RFID بودند که حاوی اطلاعات هویتی مشتریان بود. نکته ای که نه به اطلاع مشتریانی که این کارت ها را دریافت کرده بودند رسیده بود و نه به اطلاع این گروه های حامی حفظ حریم خصوصی. این اتفاق با وجود اطمینان خاطر های METRO مبنی بر این که هیچ داده مربوط به تشخیص هویت مشتریان ردیابی نمی شود و تمام موارد استفاده RFID به صورت شفاف مطرح می شوند، رخ داد.

در جریان اجلاس جهانی سازمان ملل متحد در مورد جامعه اطلاعاتی در تاریخ 16 تا 18 نوامبر 2005، ریچارد استالمن، پایه گذار جنبش نرم افزار آزاد با پوشاندن کارت خود با یک فویل آلومینیومی به استفاده از کارت های امنیتی RFID اعتراض کرد.

در سال های 2004 و 2005، کارکنان کمیسیون تجارت فدرال کارگاهی را به راه انداختند و در آن نگرانی های نقض حریم خصوصی توسط RFID را مورد بررسی قرار داده و گزارشی را به منظور توصیه بهترین اقدامات ممکن تهیه کردند.

RFID یکی از موضوعات اصلی کنگره ارتباطات هرج و مرج در سال 2006( برگزار شده توسط باشگاه کامپیوتری هرج و مرج در برلین) بود و بحث های بسیاری را در مطبوعات به وجود آورد. موضوعات مطرح شده شامل: گذرنامه های الکترونیکی، رمزنگاری Mifare و بلیت های جام جهانی 2006 بودند. گفتگو ها نشان داد چگونه اولین کاربرد جهانی RFID به صورت انبوه در جام جهانی 2006، جواب داد. گروه monochrom یک آهنگ مخصوص به نام “RFID را هک کن” را بر روی صحنه اجرا کردند.

کنترل دولت

برخی افراد نگران از دست دادن حقوق شهروندی در نتیجه کاشت چیپ هایRFID در بدن انسان ها هستند.

تا اوایل سال 2007، کریس پیجت از سن فرانسیسکو، کالیفرنیا نشان داد که می توان اطلاعات  RFID  کاشت شده را تنها با تجهیزاتی به ارزش 250 دلار، بیرون کشید. این مطلب این ادعا را که با گرفتن اطلاعات شخصی، ساخت گذرنامه های جعلی کاری نسبتا آسان خواهد بود را تقویت می کند.

بنا به سایت ZDNet، منتقدان اعتقاد دارند RFID منجر به ردیابی هر حرکت افراد خواهد شد و به حریم خصوصی را نقض خواهد کرد. در کتاب “چیپ های جاسوسی: چگونه شرکت های بزرگ و دولت ها قصد دارند تمام حرکات شما را زیر نظر بگیرند” که توسط کاترین  آلبرشت و لیز مک اینتایر نوشته شده است، به خواننده توصیه می شود تا “جهانی بدون حریم خصوصی را تصور کنید، که در آن تمام خرید هایتان کنترل شده و در یک بانک اطلاعاتی ثبت می شوند؛ جایی که در آن شخصی در ایالتی دیگر یا حتی در یک کشور دیگر، لیست تمامی چیز هایی که تا به حال خریداری کرده اید را در اختیار دارد. علاوه بر این، می توان آن ها را از راه دور ردیابی کرد و زیر نظر گرفت”.

تخریب عمدی در پوشاک و سایر کالاها

بنا به بخش سوالات متداول آزمایشگاه های شرکت RSA، برچسب های RFID را می توان با کمک یک مایکروویو معمولی از بین برد؛ اما بعضی از انواع برچسب های RFID، به خصوص آن هایی که برای بازتابش از آنتن های فلزی بزرگ استفاده می کنند( به طور مشخص برچسب های RF و EPC) اگر برای مدت طولانی در معرض این فرآیند قرار بگیرند ممکن است آتش بگیرند(اتفاقی که برای هر شی فلزی در مایکروویو رخ می دهد). از این روش ساده نمی توان به طور ایمن برای غیر فعال کردن ویژگی های RFID در دستگاه های الکترونیکی یا آن هایی که در بافت های زنده کاشته شده اند استفاده کرد که علت آن خطر آسیب رسیدن به “میزبان” است. با این وجود، زمان مورد نیاز برای این روش بسیار کوتاه است ( یک تا دو ثانیه از پرتو های مایکروویو کافی است) و این روش در بسیاری از کالاهای غیرالکترونیکی و غیر متحرک، مدت ها قبل از این که حرارت بیش از حد و آتش گرفتن بخواهد به نگرانی اصلی تبدیل شود، جواب خواهد داد.

در برخی از برچسب های RFID از یک مکانیزم “دستور غیر فعال سازی” برای غیرفعال کردن دائمی و غیرقابل بازگشت آن ها استفاده می شود. در صورتی می توان از این مکانیزم استفاده کرد که یا بتوان به خود چیپ اعتماد کرد یا شخصی که می خواهد برچسب را غیرفعال کند، از وجود چنین مکانیزمی خبر داشته باشد.

برچسب های UHF RFID که با استاندارد  EPC2 نسل 2 و کلاس 1 سازگاری دارند اغلب از این مکانیزم پشتیبانی می کنند اما برای محافظت از چیپ، برای غیرفعال سازی آن، به یک رمزعبور نیاز است. حدس زدن یا کرک کردن این رمزعبور 32 بیتی که برای غیرفعال کردن برچسب به کار می رود برای یک مهاجم مصمم کار سختی نیست.