نگاهی کوتاه بر تاریخچه ابزارهای مورد استفاده در هواشناسی

طبق تعریف آب و هوا “وضعیت جو در یک مکان و زمان خاص با توجه به متغیرهایی نظیر دما، رطوبت، سرعت باد و فشار بارومتری (فشار هوا) است”.

فشارسنج آنروئید

اندازه گیری آب و هوا

در نخستین گامهای تولد هواشناسی ابزارهای هوشمندانه ی مکانیکی متعددی ابداع شدند تا به اندازه گیری و ثبت پدیده های جوی بپردازند. برخی از این ابزارها اومبروسکوپ یا باران سنج، باد سنج مکانیکی، بادنما و ثبت کننده ی مکان ستاره ی قطبی بودند.

آنمومتر یا باد سنج

سرعت باد توسط یک باد سنج فنجانی اندازه گیری می شود. باد سنج ابزاری با سه یا چهار نیمکره ی فلزی است که با وزش باد روی یک میله ی عمودی می گردند. سپس ابزاری الکتریکی تعداد گردشهای فنجانها را اندازه گرفته و سرعت باد را از روی تعداد گردش تقسیم بر زمان محاسبه می کند. واژه ی آنمومتر از واژه ی یونانی “انموس” به مفهوم باد گرفته شده است.

وایکام (کامپیوتر بادسنج)

در سال 1986 نخستین کامپیوتر باد سنج به نام “وایکام” ساخته شد.

بارومتر یا فشار سنج

بارومتر ابزاری برای اندازه گیری فشار جو می باشد.

فشار سنج را اوانجلیستا توریچلی در سال 1643 اختراع نمود.

هایگرومتر یا نم سنج

نم سنج برای اندازه گیری رطوبت و میزان نمناکی هوا یا هر گاز دیگر به کار می رود.

باران سنج

باران سنج میزان بارش باران را اندازه گیری می کند.

ترمومتر یا دما سنج

ترمومتر با استفاده از موادی که در هنگام گرما و سرما تغییر می کنند دمای هوا را اندازه گیری می کند. نخستین دما سنج را ترموسکوپ یا گرمابین نامیدند و با وجود اینکه افراد مختلفی تقریباً بطور همزمان در گوشه و کنار جهان ترموسکوپ را اختراع کردند سانتوریو سانتوریو ایتالیایی نخستین کسی بود که ترموسکوپ را درجه بندی عددی نمود.

در سال 1724 گابریل فارنهایت نخستین دما سنج جیوه ای را اختراع نمود.

نکته ای در مورد ابرها

لوک هاوارد بریتانیایی (1773-1864) ابرها را به نام هایی که امروز می شناسیم نامگذاری نمود.

منبع : About