سفره ماهی سایبورگی که از سلول های قلب موش ساخته شده و با کمک نور شنا می کند

دانشمندان به کمک سلول های قلب موش  یک سفره ماهی سایبورگی به اندازه یک سکه ساخته اند که می تواند زیر آب به کمک نور کنترل شود.

این ربات توسط Kevin Kit Parker و همکارانش در موسسه Wyss دانشگاه هاروارد ساخته شده است. این ربات نرم ( soft robot) طولی معادل 16 میلیمتر دارد و دارای اسکلت ساخته شده از طلا می باشد که توسط لایه ای  از پلیمر انعطاف پذیر پوشانده شده است. عضلات این ربات از 200000 سلول قلب موش ساخته شده اند که به صورت لایه ای در کنار یکدیگر قرار گفته اند. پارکر می گوید:” مواد سازنده ربات من زنده هستند.”

برای این که این ربات کوچک به حرکت در بیاید، این تیم تحقیقاتی ژن های سلول های موش را دستکاری کردند تا به نور حساس شود. وقتی این سلول ها در معرض نور قرار بگیرند منقبض می شوند و لایه ها به عنوان نوعی پمپ عمل می کنند و اسکلت را به سمت پایین فشار می دهند در نتیجه این ربات کوچک می تواند حرکت های واقعی یک سفره ماهی را تقلید کند. پارکر می گوید:” ما در مقایسه با آنچه طبیعت انجام می دهد کمی تقلب کرده ایم اما نتیجه کار مثبت بوده است.”

تاباندن امواج نور با فرکانس مشخص به ربات باعث می شود تا موجی از انقباض در بدن آن پخش شود که باعث می شود بدن آن حالتی موج گونه بگیرد. فرکانس های مختلف باعث می شوند تا این ربات با سرعت های مختلف حرکت کند. تاباندن نور به یک سمت بدن قبل از سمت دیگر باعث می شود تا ربات بچرخد. این ربات به وسیله همین کنترل نوری توانست یک مسیر پر مانع را پشت سر بگذارد.

این سفره ماهی مصنوعی، یک ماشین زنده است اما پارکر می گوید ربات های پیچیده تر که با بافت های زنده ساخته شوند هنوز دور از دسترس هستند. ما تازه شروع به یادگیری نحوه استفاده از سلول های زنده به عنوان ماده هستیم که البته این خود چالشی بزرگ است زیرا آن ها به شرایط خاصی برای زنده ماندن نیاز دارند.

پارکر قبلا عضو تیمی بود که تواستند یک ژله ماهی سایبورگی بسازند. آن ربات نیز از سلول های قلب ساخته شده بود اما سیستم های طراحی و کنترل آن بسیار ساده تر از سفره ماهی بودند.

اما هدف نهایی پارکر ساخت ربات های زنده نیست بلکه این ربات ها برای او به منزله راهی هستند تا بتواند درک بهتری از پمپ های عضلانی و بیماری های قلبی پیدا کند. او می گوید:”هدف اصلی من ساختن یک قلب است.” او همچنین در ساخت اعضای کوچک بدن نیز فعال بوده است. که می تواند در نهایت برای ساخت یک انسان در مقیاس مینیاتوری استفاده شود.

Hanno Meyer از دانشگاه بیلفلد در آلمان که او هم ربات های بیولوژیکی طراحی می کند اعتقاد دارد که این سفره ماهی نمونه خوبی از چگونگی ساخت یک مدل ساده شده یک گونه که بتواند با محیط اطراف تعامل داشته باشد، می باشد. او می گوید:” ترکیب قسمت های مصنوعی و زنده می تواند چگونگی ساخت سیستم های با دوام بیو-هیبریدی را به ما نشان دهد که می تواند در ساخت رابط های جدید بین مغز و ماشین بسیار مهم باشد.”

پس از پیاده سازی موفقیت آمیز این سفره ماهی پارکر و تیمش در حال کار بر روی موجود آبزی پیچیده تری هستند. او می گوید:” باید صبر کنید تا ببینید داریم چه موجودی را می سازیم!”

منبع : NewScientist