هارپ چیست و اهداف این پروژه چه می باشد؟

هارپ یا برنامه پژوهشی یونوسفر فعال با فرکانس بالا (High Frequency Active Auroral Research Program) که اغلب با نام مخفف (HAARP) شناخته می‌شود اولین بار به عنوان برنامه‌ای تحقیقاتی برای تحقیق بر روی یونوسفر و با حمایت نیروی هوایی و نیروی دریایی ایالات‌متحده، دانشگاه آلاسکا در فربنکس و آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (دارپا) آغاز شد.

این برنامه توسط شرکت بریتانیایی BAE Systems طراحی و ساخته شد. هدف اولیه این برنامه تحقیقاتی، مطالعه یونوسفر و بررسی امکان توسعه فناوری‌های تغییرات یونوسفری به منظور بهبود ارتباطات و مراقبت‌های رادیویی بود. هارپ، به عنوان تاسیساتی که به دانشگاه تعلق دارد یک فرستنده با توان و فرکانس بالا است که از آن برای مطالعه یونوسفر استفاده می‌شود.

اصلی ترین ابزار در هارپ، ابزار تحقیقات یونوسفری (IRI) می‌باشد که یک تاسیسات فرستنده امواج رادیویی با توان بالا است که در باند HF (فرکانس بالا) عمل می‌کند. از IRI برای تحریک موقتی بخش محدودی از یونوسفر استفاده می‌شود. ابزارهای دیگر مانند رادارهای UHF و VHF، مگنتومتر فلاکس گیت، دیجی سوند (دستگاهی به منظور ثبت صداهای موجود در یونوسفر) و مگنتومتر القایی برای مطالعه فرآیندهای فیزیکی که در ناحیه تحریک‌شده اتفاق می‌افتند، استفاده می‌شود.

کار بر روی تاسیسات هارپ در سال 1993 آغاز شد. IRI ای که امروزه از آن استفاده می‌شود در سال 2007 تکمیل شد. پیمانکار اصلی آن همان شرکت  BAE Systems Advanced Technologies بود. تا سال 2008، پروژه هارپ هزینه ای معادل 250 میلیون دلار شامل هزینه‌های ساخت و هزینه‌های اجرایی در بر داشت که از طریق مالیات تامین شد. در ماه می 2014، اعلام شد برنامه هارپ یک سال دیگر برای همیشه متوقف خواهد شد. پس از بحث‌های مختلف بین طرفین درگیر، در ماه آگوست سال 2015 مالکیت این تاسیسات و تجهیزات آن به دانشگاه آلاسکا در فربنکس منتقل شد.

هارپ همواره مورد حمله طرفداران تئوری توطئه بوده است. این افراد اعتقاد دارند این برنامه تحقیقاتی می‌تواند از آب و هوا به عنوان سلاح جنگی استفاده کند. اما مفسران و دانشمندان معتقدند طرفداران این نظریه، در این زمینه کاملا بی اطلاع هستند زیرا ادعاهای آن‌ها، حتی اگر از منظر علوم طبیعی نیز امکان پذیر باشد، با توانایی‌های این تاسیسات فاصله بسیار زیادی دارد.

تاریخچه هارپ

برنامه تحقیقاتی هارپ در سال 1990 آغاز شد. Ted Stevens سناتور جمهوری‌خواه ایالت آلاسکا، در تصویب این برنامه کمک‌های چشمگیری کرد و در نهایت ساخت این تاسیسات در سال 1993 آغاز شد.

در اوایل ماه می سال 2013،  تاسیسات هارپ به منظور تغییر پیمانکار کنترل کننده تاسیسات، به طور موقت تعطیل شد. در ماه جولای 2013، آقای James Keeney مدیر برنامه هارپ گفت:” منتظر هستیم تا آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته(دارپا) برای تکمیل تحقیقات خود در پاییز 2013 و زمستان 2014 ، وارد محل پروژه شود.” علت تعطیلی موقت این تاسیسات تغییر پیمانکار عنوان شد. گفته می‌شود شرکت Ahtna, Incorporated که از جمله شرکت‌های بومی در ایالت آلاسکا به شمار می‌رود برای به عهده گرفتن قرارداد مدیریت این تاسیسات با شرکت Marsh Creek وارد مذاکره شده بود.

در ماه می سال 2014، نیروی هوایی ارتش ایالات‌متحده اعلام کرد برنامه تحقیقاتی هارپ در ادامه سال 2014 متوقف خواهد شد. اگرچه آزمایش‌های مختلف در این تاسیسات در تابستان سال 2014 به پایان رسید اما تعطیلی کامل و جدا کردن بخش‌های مختلف تاسیسات تا ماه می سال 2015 به تاخیر افتاد. در اواسط ماه آگوست سال 2015، کنترل این تاسیسات و تجهیزات آن به دانشگاه آلاسکا در فربنکس منتقل شد که در قبال دریافت هزینه، امکان استفاده از این تاسیسات را برای محققین مختلف فراهم کرده است.

نگاه کلی بر پروژه هارپ

پروژه هارپ یک سیگنال 6/3 مگاواتی را که در محدوده 8/2 تا 10 مگاهرتزی باند HF قرار گرفته است، وارد یونوسفر می‌کند. این سیگنال می‌تواند به صورت پالس یا پیوسته باشد. تاثیرات ناشی از این سیگنال و مدت زمان تاثیر آن را می‌توان با استفاده از ابزارهایی مانند رادارهای UHF و VHF، گیرنده‌های با فرکانس بالا(HF) و دوربین‌ها معلوم کرد. بنا به اظهارات گروه مسئول پروژه تحقیقاتی هارپ، این پروژه باعث پیشرفت مطالعه بر روی فرآیندهای طبیعی پایه که در یونوسفر اتفاق می‌افتند- تحت اثر طبیعی ولی بسیار قوی تر پرتوهای خورشیدی- خواهد شد. هارپ همچنین امکان مطالعه اثر یونوسفر طبیعی را بر روی امواج رادیویی فراهم می‌کند.

نتایجی که از هارپ به دست می آید به دانشمندان اجازه می‌دهد تا راه‌هایی را برای کاهش این تاثیرات و در نتیجه افزایش اطمینان پذیری یا عملکرد سیستم‌های ارتباطی و ناوبری ابداع کنند که می‌تواند کاربردهای مختلفی در مصارف نظامی و غیرنظامی( مانند بهبود دقت ناوبری با کمک GPS و پیشرفت در زمینه تحقیقات و کاربردهای مختلف در زیر دریا و یا زیر سطح زمین) داشته باشد.برای مثال، در میان کاربردهای مختلف دیگر، می‌توان به روش‌های بهبود یافته برای ارتباط بین زیردریایی‌ها و یا قابلیت تشخیص از راه دور و نقشه‌برداری از مواد معدنی موجود در سطوح زیرآب و یا نقشه‌برداری از تاسیسات زیرزمینی مناطق و کشورهای مختلف اشاره کرد. بنا به گفته‌های یکی از محققان، تاسیسات فعلی دارای برد لازم برای استفاده در مناطقی مانند خاورمیانه که حاوی منابع غنی نفت است، نیست اما می‌توان این تکنولوژی را بر روی یک سکوی قابل حمل نیز پیاده سازی کرد.

در ابتدا، هزینه‌های این پروژه توسط دفتر تحقیقات دریایی(ONR) تامین می‌شد و به طور مشترک توسط همین دفتر و آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی مدیریت می‌شد. البته دانشگاه آلاسکا در فربنکس نیز در این پروژه مشارکت گسترده‌ای داشت. بسیاری از دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی ایالات‌متحده نیز در ساخت و توسعه این پروژه و ابزارهای آن نقش داشتند که به عنوان نمونه می‌توان به دانشگاه استنفورد، دانشگاه پن استیت، کالج بوستون، UCLA، دانشگاه کلمسون، کالج دارتموث، دانشگاه کورنل، دانشگاه جآن‌هاپکینز، دانشگاه مری لند، کالج پارک، دانشگاه ماساچوست در امهرست،  MIT، موسسه پلی تکنیک دانشگاه نیویورک، و دانشگاه تالسا اشاره کرد. مشخصات فنی این پروژه توسط دانشگاه‌ها ساخته شدند که در آن زمان هم نقش کلیدی در طراحی برنامه‌های تحقیقاتی برای آینده داشتند.

بنا به صحبت‌های مدیریت قبلی، این پروژه همیشه برای شفافیت بیشتر تلاش می‌کرد و تمام فعالیت‌های انجام گرفته در این تاسیسات ثبت می‌شدند و در دسترس عموم قرار می‌گرفتند. این کار هم اکنون نیز تحت مدیریت دانشگاه آلاسکا در فربنکس انجام می‌گیرد. دانشمندانی که هیچ تاییدیه امنیتی نداشتند و حتی محققین خارجی نیز معمولا امکان حضور در محل پروژه را پیدا می‌کردند، که این روند، امروز نیز ادامه دارد. همچنین پروژه هارپ، سالانه یک روز را به بازدید عمومی اختصاص می‌دهد که در آن، همه مردم عادی می‌توانند از کل قسمت‌های تاسیسات بازدید کنند. علاوه بر این، نتایج پروژه‌های تحقیقاتی که با کمک هارپ انجام می‌شوند به طور معمول در ژورنال های اصلی تحقیقاتی ( مانندGeophysical Research Letters یا  Journal of Geophysical Research) که توسط محققین دانشگاهی آمریکایی و خارجی و همچنین محققین آزمایشگاه تحقیقاتی وزارت دفاع ایالات‌متحده نوشته می‌شوند، منتشر می‌شود.

تحقیقات

هدف اصلی پروژه هارپ، تحقیقات علمی پایه در بالاترین قسمت جو زمین است که به آن یونوسفر گفته می‌شود. یونوسفر مرز بین جو زمین و مگنتوسفر(مغناطیس‌سپهر) است. در واقع یونوسفر جایی است که در آن جو زمین به اندازه کافی رقیق باشد به طوری که پرتوهای اشعه ایکس و فرا بنفش خورشید بتوانند به آن برسند و در عین حال، به قدری غلیظ باشد که در آن مولکول‌های کافی برای جذب انرژی این پرتوها وجود داشته باشند. بنابراین، یونوسفر شامل منطقه‌ای است که در آن چگالی الکترون‌های آزاد با نرخ زیادی افزایش می‌یابد. این بخش از فاصله 70 کیلومتری سطح زمین شروع می‌شود و در فاصله 300 کیلومتری به اوج خود می‌رسد و سپس تا فاصله 1000 کیلومتری که جو زمین در آن به پایان می‌رسد، کاهش می‌یابد. قسمت‌های مختلف هارپ می‌توانند تمام لایه‌های اصلی یونوسفر را مورد مطالعه قرار دهند. مقطع یونوسفر به شدت متغیر است و در مقیاس‌های زمانی دقیقه، ساعت، روز، فصل و سال تغییر می‌کند. این مقطع در نزدیکی قطب‌های مغناطیسی کره زمین حتی پیچیده‌تر نیز می‌شود. در این مناطق، راستای تقریبا عمودی و شدت میدان مغناطیسی زمین می‌تواند باعث رخ دادن پدیده‌های فیزیکی مانند شفق قطبی شود.

بررسی یونوسفر از گذشته تا حال بسیار سخت بوده است. بالن‌ها نمی‌توانند به آن دسترسی پیدا کنند زیرا هوا در آنجا بسیار رقیق است. در عین حال ماهواره‌ها نمی‌توانند در مداری واقع در یونوسفر قرار بگیرند زیرا هوای آنجا برای آن‌ها بسیار غلیظ است. بنابراین، بیشتر آزمایش‌هایی که بر روی یونوسفر انجام می‌گیرد تنها اطلاعات اندکی در اختیار ما قرار می‌دهد. هارپ برای مطالعه یونوسفر، از رویکردی استفاده می‌کند که قبلا در یک دستگاه حرارت دهنده یونوسفری به نام  EISCAT در نزدیکی شهر ترومسو نروژ مورد استفاده قرار گرفته بود. در آنجا، دانشمندان اولین بار، برای کشف و مطالعه یونوسفر از تحریک آن به وسیله امواج رادیویی با فرکانسی بین 2 تا 10 مگاهرتز و بررسی نحوه واکنشش استفاده کردند. هارپ نیز در واقع همین کار را با قدرت و انعطاف پذیری بیشتر و با کمک پرتوهای پرسرعت HF انجام می‌دهد.

برخی از یافته‌های اصلی علمی از پروژه هارپ عبارت‌اند از:

• تولید امواج رادیویی با فرکانس بسیار پایین از طریق گرم کردن کنترل شده الکتروجت: بسیار مفید است زیرا ایجاد امواج رادیویی با فرکانس بسیار پایین(VLF) به صورت معمولی،​ به آنتن‌های غول پیکر نیاز دارد.
• تولید نور با درخشندگی ضعیف (قابل اندازه گیری است اما با چشم غیر مسلح دیده نمی‌شود) از طریق جذب سیگنال هارپ
• تولید امواج با فرکانس بسیار بسیار کم در محدوده 1/0 هرتز: تولید این امواج با روش‌های دیگر تقریبا غیرممکن است زیرا طول آنتن توسط طول موج سیگنالی که از خود ساطع کرده و یا دریافت می‌کند دیکته می‌شود.
• تولید سیگنال‌های VLF با حالت Whistler که وارد مگنتوسفر می‌شوند، به نیمکره دیگر منتشرمی‌شوند و در بین راه با ذرات کمربند تشعشعی وان آلن برهم کنش دارند.
• سنجش از راه دور یونوسفر گرم شده با استفاده از  VLF

آرایش آنتن های به کار رفته در پروژه هارپ

تحقیقات در پروژه هارپ شامل موارد زیر است:

• مشاهده خطوط پلاسما
• مشاهدات مربوط به انتشار الکترون‌های تحریک‌شده
• پروژه تحقیقاتی حرارت دهی ژیرو فرکانس
• مشاهدات Spread F ( محو شدن انعکاس امواج رادیویی به دلیل بی نظمی هایی در چگالی الکترون‌ها در لایه F)
• ردیابی ذرات با سرعت بالا
• مشاهدات مربوط به روشنایی که در هنگام غروب، به علت تابش خورشید به جو زمین پدید می آید
• مشاهدات مربوط به سوسو زدن نور در اثر حرارت
• مشاهدات مربوط به تولید امواج VLF و ELF
• مشاهدات رادیویی شهاب‌سنگ‌ها
• مطالعات PMSE که در آن با استفاده از IRI به عنوان یک رادار قدرتمند، یک رادار 28 مگاهرتزی و دو رادار VHF با فرکانس‌های 49 و 139 مگاهرتزی به بررسی و جستجو در مزوسفر پرداخته می‌شود. وجود رادارهای مختلف که شامل  باندهای HF و VHF می‌شوند به دانشمندان اجازه می‌دهد تا داده‌های قابل مقایسه ای را به دست آورند که ممکن است روزی بتوان از آن‌ها برای درک بهتر فرآیندهایی که این پدیده پیچیده را تشکیل می‌دهند استفاده کرد.
• تحقیق در زمینه انعکاس امواج رادارهای فرازمینی HF- آزمایش  Lunar Echo در سال 2008
• تست و آزمایش فرستنده‌های طیف گسترده (2009)
• اثرات بارش‌های شهابی بر روی یونوسفر
• چگونگی پاسخ یونوسفر در برابر پرتوهای خورشیدی و طوفان‌های ژئومغناطیسی و خودبازیابی آن
• اثر اختلالات یونوسفری بر روی کیفیت سیگنال ماهواره GPS
• تولید ابرهای پلاسمایی فوق متراکم در قسمت بالایی جو زمین

تحقیقات انجام شده در تاسیسات هارپ به ارتش ایالات‌متحده اجازه داده تا از طریق فرستادن امواج رادیویی به فواصل دور، ارتباط خود با ناوگان زیردریایی‌هایش را بهبود ببخشد.

ابزارهای مورد استفاده و نحوه عملکرد

اصلی ترین ابزار مورد استفاده در تاسیسات هارپ، ابزار تحقیقات یونوسفری (IRI) است. این ابزار یک فرستنده رادیویی آرایه فازی با توان و فرکانس بالا که در آن از 180 آنتن استفاده شده است. این 180 آنتن به صورت آرایه  واحدی طراحی شده است و مستطیلی به مساحت تقریبی 12 تا 16 هکتار را اشغال می‌کند. از IRI برای تحریک موقتی بخش کوچکی از یونوسفر استفاده می‌شود. مطالعه این بخش‌های اغتشاش یافته اطلاعات مهمی را برای درک فرآیندهای طبیعی در یونوسفر در اختیار ما می‌گذارد.

در جریان یک بررسی فعال یونوسفر، سیگنال تولید شده توسط سیستم فرستنده به آرایه آنتن‌ها انتقال داده می‌شود و توسط آن‌ها به سمت بالا پخش می‌شود. در ارتفاعی بین 70 تا 350 کیلومتر از سطح زمین (بسته به فرکانس اجرای عملیات)، بخشی از سیگنال توسط حجمی کوچک از یونوسفر که قطری معادل  چند ده کیلومتر و ضخامتی معادل چند متر دارد جذب می‌شود. این بخش کوچک دقیقا بالای IRI قرار دارد. شدت سیگنال HF در یونوسفر کمتر از 3µW/cm²  است که ده‌ها هزار بار کمتر از تشعشعات الکترومغناطیسی طبیعی خورشید که به زمین می‌رسد بوده و حتی صدها برابر کمتر از تغییرات طبیعی و تصادفی در شدت انرژی پرتو فرابنفش خورشید است که باعث ایجاد یونوسفر در مرحله اول می‌شود. با این وجود، می‌توان تاثیرات کوچک این سیگنال را از طریق ابزارهای علمی حساسی که در تاسیسات هارپ نصب شده‌اند مشاهده و بررسی کرد. این مشاهدات می‌توانند اطلاعاتی را در زمینه دینامیک پلاسماها در اختیار ما قرار دهند و همچنین از این طریق می‌توان درکی بهتر از فرآیندهای با منشا برهم‌کنش‌های فضایی-زمینی به دست آورد.

هر جز از مجموعه آنتن‌ها، از یک دوقطبی ضربدری ساخته شده که می‌توان​ آن را برای ارسال و دریافت خطی، حالت معمولی(O-mode) و یا حالت غیرمعمولی(X-mode)  قطبی کرد. هر بخش از این دوقطبی‌های ضربدری به صورت مجزا توسط یک فرستنده مخصوص و داخلی( با طراحی ویژه) و با سطح اعوجاج بسیار کم تغذیه می‌شود.  توان تشعشعی موثر (ERP) IRI در فرکانس‌های کاری پایین تر خود با بیش از یک فاکتور 10 محدود می‌شود. دلیل اصلی این امر، توان تلف شده بیشتر و الگوی چینش کم بازده تر می‌باشد.

IRI می‌تواند امواجی را با فرکانس  7/2 تا 10 مگاهرتز ارسال کند. این بازه فرکانس بالاتر از باند AM برای پخش رادیو و بسیار کمتر از فرکانس باند شهروندان است. با این وجود، هارپ تنها در برخی از قسمت‌های این محدوده فرکانسی، اجازه ارسال امواج را دارد. وقتی IRI در حال ارسال امواج است، پهنای باند سیگنال ارسالی 100 کیلوهرتز یا کمتر خواهد بود. IRI می‌تواند امواج را به صورت پیوسته (CW) و یا به صورت پالس‌هایی به کوتاهی 10 میکروثانیه ارسال کند. ارسال امواج به صورت پیوسته معمولا برای اعمال تغییرات بر روی یونوسفر استفاده می‌شود در حالی ارسال با استفاده از پالس‌های کوتاه که به صورت مکرر تکرار می‌شوند برای سیستم‌های راداری کاربرد دارد. محققان می‌توانند آزمایش‌هایی را انجام دهند که از هر دو نوع ارسال سیگنال استفاده کند؛ در این حالت ابتدا بخشی از یونوسفر برای مدت زمان مشخصی دچار تغییر می‌شود و سپس، از بین رفتن اثر این تغییرات با استفاده از سیگنال‌های پالسی اندازه گیری می‌شود.

در تاسیسات هارپ، ابزارهای ژئوفیزیکی دیگری نیز برای اهداف تحقیقاتی وجود دارند. برخی از آن‌ها عبارت‌اند از:

• یک مگنتومتر فلاکس گیت که توسط موسسه ژئوفیزیک دانشگاه آلاسکا در فربنکس ساخته شده است و از آن برای ثبت تغییرات میدان مغناطیسی زمین استفاده می‌شود. تغییرات سریع و تند میدان مغناطیسی می‌تواند نشان دهنده یک طوفان ژئومغناطیسی باشد.
• یک دیجی سوند که می‌توان با کمک آن به تهیه مقاطع و پروفیل‌های یونوسفری پرداخت. این کار به دانشمندان اجازه می‌دهد تا فرکانس‌های مناسب برای استفاده از IRI را انتخاب کنند. پروژه هارپ، اطلاعات فعلی و ارشیو اطلاعات به دست آمده از طریق دیجی سوند را به صورت آنلاین در دسترس قرار داده است.
• یک مگنتومتر القایی، که توسط دانشگاه توکیو ساخته شده است و میدان ژئومغناطیسی در حال تغییر را در بازه 0 تا 5 هرتز از امواج ULF اندازه گیری می‌کند.

برق مصرفی این تاسیسات  از طریق 5 مولد 2500 کیلوواتی که با استفاده از موتورهای دیزلی EMD  20-645-E4 کار می‌کنند، تامین می‌شود.

محل پروژه هارپ

محل پروژه با مختصات 62°23′30″N 145°09′03″W در شمال  Gakona در ایالت آلاسکا و در غرب پارک جنگلی  Wrangell-Saint Elias قرار دارد. پس از ارائه گزارش تاثیرات محیطی، اجازه ساخت آرایه‌ای متشکل از 180 آنتن صادر شد. پروژه هارپ در محلی ساخته شد که قبلا در آن، تاسیسات مربوط به یک رادار فراتر از افق(OTH) وجود داشت. سازه بزرگی که از آن برای نگهداری OTH استفاده می‌شد، امروزه شامل بخش‌های مختلفی از تاسیسات هارپ شامل اتاق کنترل، آشپزخانه و دفترها می‌باشد. چندین سازه کوچک تر، شامل ابزار ها و تجهیزات مختلف دیگر می باشند.

محل پروژه هارپ در سه فاز مجزا ساخته شد:

1. نمونه اولیه توسعه ای(DP)، که دارای 18 جز آنتن در 6 ردیف و 3 ستون بود. این آرایه در مجموع با 360 کیلووات توان خروجی ترکیبی فرستنده تغذیه می‌شد. در این فاز، توان ارسالی تنها به اندازه انجام آزمایش‌های یونوسفری ساده بود.
2. نمونه اولیه توسعه ای تکمیل شده(FDP)، که دارای 48 آنتن در 8 ردیف و 6 ستون بوده و مجموع توان ارسالی آن 960 کیلووات بود. این فاز را می‌توان با سایر تاسیسات حرارت دهی یونوسفر  مقایسه کرد. در طول سال‌ها، از این فاز برای انجام چندین آزمایش موفقیت آمیز علمی و مجموعه تحقیقات اکتشافی یونوسفری استفاده شد.
3. ابزار تحقیقات یونوسفری(IRI) نهایی(FIRI): این فاز آخرین مرحله از ساخت IRI به شمار می‌رود. در این فاز از 180 آنتن در 12 ردیف و 15 ستون استفاده شده است که میزان بهره حداکثر نظری  آن برابر 31 دسی بل خواهد بود. در مجموع توان ارسالی معادل 6/3 مگاوات این​ آرایه را تغذیه خواهد کرد اما جهت توان ارسالی به سمت بالا متمرکز خواهد بود که علت این امر، آرایش هندسی این آرایه فازی بزرگ است. این حالت به آنتن‌ها اجازه می‌دهد تا به کمک یکدیگر، جهت توان ارسالی را کنترل کنند. در ماه مارس 2007، آنتن‌ها همه در جای خود نصب شدند و فاز آخر این تاسیسات تکمیل شد.. در همین زمان، آزمایش‌هایی برای تنظیم دقیق آرایه آنتن‌ها انجام شد تا عملکرد آن  با استانداردهای ایمنی موردنیاز آژانس‌های رگولاتوری مطابقت داشته باشد. این تاسیسات به طور رسمی در تابستان 2007 با تمام توان 6/3 مگاواتی خود، شروع به کار کرد و توانست در حالت بیشترین خروجی، توان تشعشعی موثری معادل 1/5 گیگاوات یا 1/97 دسی بل وات ایجاد کند. با این وجود، این تاسیسات معمولا در توانی کمتر از این مقدار کار می‌کند که علت آن بهره آنتن کمتر در فرکانس‌های استاندارد کاری تاسیسات است.

تاسیسات مشابه هارپ

در آمریکا، دو تاسیسات حرارت دهی یونوسفری مرتبط وجود دارد. یکی از این تاسیسات،  HIPAS نام دارد که در نزدیکی فربنکس در آلاسکا واقع شده است. فعالیت این تاسیسات در سال 2009 متوقف شد. تاسیسات دیگر در رصدخانه Arecibo در پورتوریکو قرار دارد. البته این تاسیسات در حال حاضر برای بازسازی غیرفعال شده است. انجمنEISCAT نیز کنترل یک تاسیسات حرارت دهی یونوسفری را در نزدیکی شهر  Tromsø نروژ بر عهده دارد که توان تشعشعی موثر ارسالی آن بیشتر از 1 گیگاوات است. تاسیسات حرارت دهی یونوسفری Sura در  Vasilsursk روسیه، در نزدیکی  Nizhniy Novgorod نیز توانایی ارسال توان تشعشعی موثر 190 مگاوات را دارد.

تئوری‌های توطئه هارپ

هارپ سوژه بسیاری از تئوری‌های توطئه است. افراد مختلفی در زمینه انگیزه‌های مخفی احداث این پروژه گمانه‌زنی کرده‌اند. برای مثال،  Rosalie Bertell در سال 1966، در زمینه استفاده از هارپ به عنوان سلاح جنگی هشدار داده بود. Michel Chossudovsky نیز در کتابی که توسط کمیته اصلاحات پولی و اقتصادی منتشر شد اشاره کرد که ” شواهد علمی اخیر نشان می‌دهد پروژه هارپ کاملا عملیاتی شده و توانایی ایجاد سیل، طوفان، خشک‌سالی و زلزله را دارد.” در طول این مدت نیز، پروژه هارپ عامل اصلی ایجاد این پدیده‌ها و همچنین طوفان‌های تندری در کشورهایی نظیر ایران، پاکستان، هائیتی، ترکیه، یونان و فیلیپین شناخته شده است. در بعضی موارد حتی قطعی‌های گسترده برق، انفجار پرواز TWA 800 ، سندروم جنگ خلیج‌فارس و خستگی مزمن نیز به هارپ نسبت داده می‌شوند.

اتهامات وارده به پروژه هارپ شامل موارد زیر است:

نیک بگیچ جونیور، پسر نماینده فقید ایالات‌متحده نیک بگیچ و برادر سناتور سابق، مارک بگیچ، نویسنده کتاب “فرشتگان هم هارپ نمی‌نوازند”( اشاره به کلمه Harp به معنی چنگ) است. او مدعی است تاسیسات هارپ می‌تواند باعث ایجاد زمین‌لرزه شود و همچنین می‌تواند قسمت بالایی جو زمین را به عدسی عظیمی تبدیل کند، به طوری که به نظر برسد آسمان در حال سوختن است. او دارای وب‌سایتی است که ادعا می‌کند هارپ یک دستگاه کنترل ذهن است.

• یک مجله ارتش روسیه ادعا کرده که انجام آزمایش بر روی یونوسفر می‌تواند آبشاری از الکترون‌ها ایجاد کند که می‌توانند قطب‌های مغناطیسی زمین را جابجا کنند.
• قوه مقننه ایالت آلاسکا و پارلمان اتحادیه اروپا جلسه ای را در مورد هارپ برگزار کردند که در آن، پارلمان اروپا نگرانی خود را در مورد اثر محیط زیستی ابراز کرد.
• فرماندار سابق ایالت مینه‌سوتا، کشتی‌گیر سابق، تئوریسین توطئه،  Jesse Ventura این پرسش را مطرح کرد که ایا دولت قصد دارد از این پروژه برای دست کاری آب و هوا یا بمباران مردم با امواج رادیویی برای کنترل ذهن آن‌ها استفاده کند. یکی از سخنگویان نیروی هوایی ارتش ایالات‌متحده اعلام کرد که Ventura درخواست رسمی خود برای بازدید از محل تاسیسات را به نیروی هوایی ارائه داده است اما این درخواست مورد قبول واقع نشده است. با وجود این درخواست، او و همراهانش به محل تاسیسات هارپ رفتند و در آنجا از ورود آن‌ها ممانعت به عمل آمد.
• فیزیک دان آمریکایی،  Bernard Eastlund ادعا کرد که بر مبنای گواهی‌های ثبت پروژه هارپ، این تاسیسات دارای فناوری است که می‌تواند آب و هوا را تغییر دهد و ماهواره‌ها را بی اثر کند.

گفته می‌شود دلیل صداهای وزوز با فرکانس پایینی که در بعضی مناطق شنیده می‌شود، پروژه هارپ است.

گفته می‌شود دو مرد اهل ایالت جورجیا که در ماه نوامبر 2016 به اتهام حمل مواد مخدر دستگیر شده بودند در واقع قصد داشتند عملیاتی تروریستی را بر مبنای تئوری‌های توطئه پروژه هارپ انجام دهند. دفتر کلانتر Coffee County اعلام کرد این دو مرد دارای مجموعه عظیمی از سلاح‌ها بودند که از جمله آن‌ها می‌توان به مسلسل‌های  AR-15، اسلحه‌های کمری  Glock، یک تفنگ رمینگتون ئ هزاران گلوله اشاره کرد. بنا به صحبت‌های پلیس، این دو فرد قصد داشتند هارپ را نابود کنند زیرا باور داشتند این تاسیسات آب و هوا را تغییر می‌دهد، ذهن‌ها را کنترل می‌کند و حتی روح مردم را به دام می‌اندازد. پلیس می‌گوید این دو مرد اعتراف کرده‌اند ” خدا به آن‌ها گفته تا بروند و ماشینی که ارواح را به دام می‌اندازد نابود کنند تا این ارواح آزاد شوند.”

Umran Inan، استاد دانشگاه استنفورد، در مصاحبه با مجله  Popular Science می‌گوید تئوری‌های توطئه بر مبنای کنترل آب و هوا کاملا “ناآگاهانه” هستند و همچنین توضیح می‌دهد “ما به طور مطلق نمی‌توانیم هیچ کاری انجام دهیم تا سیستم آب‌وهوای زمین را مختل کنیم. اگرچه توانی که هارپ از خودش ساطع می‌کند بسیار زیاد است، این توان در مقایسه با یک توان صاعقه، کوچک است و در هر ثانیه نیز، 50 تا 100 صاعقه در دنیا اتفاق می‌افتد. شدت هارپ بسیار کم است.” David Naiditch دانشمند علوم کامپیوتر هارپ را به آهنربایی برای طرفداران تئوری توطئه تشبیه می‌کند و می‌گوید هارپ به این دلیل توجه آن‌ها را جلب می‌کند که هدف آن برای کسانی که از نظر علمی غیر مطلع هستند بسیار مرموز است. Sharon Weinberger خبرنگار آمریکایی، هارپ را موبی دیک تئوری‌های توطئه می‌خواند و می‌گوید محبوبیت تئوری‌های توطئه، اغلب مزایایی را که هارپ ممکن است در اختیار جامعه علمی قرار دهد تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. Austin Baird در مطلبی در روزنامه Alaska Dispatch می‌گوید:” چیزی که هارپ را در برابر انتقادات توطئه آسیب پذیر می‌کند بسیار ساده است. این تاسیسات درهای خود را به اندازه سایر تاسیسات تحقیقاتی با بودجه فدرال بر روی عموم باز نمی‌کند و تلاش زیادی نیز برای توضیح اهمیت کار تحقیقاتی خود به مردم انجام نمی‌دهد.” در سال 2016 و در پاسخ به این ادعا، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه آلاسکا در فربنکس که مسئولیت این پروژه را به عهده دارد اعلام کرد پروژه هارپ به طور سالانه، در ماه آگوست روزی را به بازدید عمومی اختصاص خواهد داد و به بازدیدکنندگان اجازه خواهد داد تا به طور کامل از این تاسیسات دیدن کنند.